FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS
HINDI akalain
ni Alexandra na si Ramon Gotiangko pa mismo ang pupunta sa opisina ng Millenium
Advertising para mag-apologize sa kanya.
At sinadya pa siya nito sa audio visual
room, kasama ni GM.
“Sir!” gulat na gulat na sambit ng
dalaga.
Lunes iyon ng umaga. Naigpawan na niya
ang krisis. Lalo pa’t napakaganda ng naganap sa kanila ni Edric. At noong
Sabado ay ipinagtapat na nila sa kanilang mga magulang at mga pinakamatalik na
kaibigan ang bago nilang relasyon.
“Alexandra,” nakalahad ang dalawang
kamay na sabi ng matandang Gotiangko. “I’m very sorry about what happened, iha.
And I apologize.”
Sinalubong niya ang mga kamay ni Ramon
Gotiangko.
“Sir, you don’t need to apologize. Wala
kayong kinalaman doon. Ako nga ang nahihiya sa inyo. Paano ang campaign? I
think you may need to choose a new spokesperson and image model.”
“Hindi,” iling ni Ramon Gotiangko. “You
stay. There’s no reason for you to go. That guy, Jaro, on the other hand is no
longer working for us. And our lawyers have warned him – if anything untoward
happens to you, he’ll be the primary suspect. Sa palagay ko naman ay mananahimik
na siya. In fact, parang basang sisiw noong imbestigahan namin. Pero kung
magsasampa ka ng demanda, Alexandra, we know where to find him. We have people
keeping a close watch on him kahit nasa Bicol na siya. At susuportahan ka namin.”
“Thank yoiu, sir,” sagot ni Alex. “Pero
gusto ko na ring kalimutan ang pangyayari. Nagpapasalamat lang ako na walang
naganap na higit pa roon.”
WALA pang isang
buwan pagkatapos ng insidente ay nasa Cebu na ang team nina Alexandra at Edric.
Kukunan na nila ang pangalawang batch ng mga ads para sa New Haven Philippines.
Magmula Cebu ay tutuloy sila sa Boracay.
Pagkatapos ay sa Davao naman.
Wala nang problema sa shooting.
Ganadung-ganado na ang direktor, ganadung-ganado pa ang star.
Sa site ng New Haven Spa Hotel sa Cebu,
marami nang natapos na mga beach cottages. Panay studio-type nga lang. Mabuti
na lang at nagkasya namang magtig-isa ang mga miyembro ng team.
Sa unang gabi nila roon, katulad ng dati
ay maagang nagsipagpahinga ang mga tao. Kahit kasi maikli lang ang biyahe sa
eroplano at hindi nakakapagod, napagod naman sila sa pamamasyal at
pagsi-shopping. Paano’y first time nilang lahat sa Cebu.
Ganoon pa ma’y naiwan pa ring gising
sina Alexandra at Edric.
Nakaupo ang dalawa sa batuhan sa dulo ng
beach. Nakakubli sa dilim.
Sa loob ng tatlong linggo nilang
relasyon ay ngayon lang sila nagkaroon ng ganitong pagkakataon na mapag-isa.
Magmula noong nagkatuklasan sila sa audio visual room ay sa sinehan na lang
naulit ang pagtatagpo ng kanilang mga labi. At dadalawang beses pa lang uli.
Kaya naman ngayo’y parang ayaw nang
maghiwalay ng magkatipan. Hindi na nila napapansin ang lamig ng hanging dagat.
Magkayakap naman kasi sila. At muli’t muling naghahanapan ang kanilang mga
labi. Hindi matapus-tapos na mga halik. Bunga ng ilang taong pananabik.
Maya-maya’y nagtanong si Alexandra.
Medyo bantulot.
“Ed... p-paano kang natutong humalik?”
“Ano?” natatawang sagot ng katipan.
“Paano? Ewan ko. Basta hinalikan lang kita.”
“I-ibig mong sabihin, ako pa lang ang
nahahalikan mo?” paniniguro niya.
“At sino pa nga ba?” sagot ni Edric.
“Sino pa kaya ang mahahalikan ko? Para namang hindi close guarding ang ginawa
mo sa akin all these years.”
“Hmmn, yabang,” irap ni Alex. “Ikaw nga
riyan, e. Ni ayaw mo akong pahalikan sa pisngi noong sixteenth birthday ko.”
“Bakit, gusto mo ba sana?” pahumindig na
tanong ni Edric.
“Ang hinihintay ko noon, iyong ikaw ang
humalik sa akin,” pagtatapat ni Alexandra nang nakangiti. “Disappointed nga ako
noong hindi mo ginawa, e.”
Lumamlam ang ngiti ng katipan.
“Babawi na lang ako,” sagot nito bago
siya hinagkang muli sa mga labi.
Matagal din silang natahimik. Nag-usap
nang labi sa labi.
Maya-maya, nang nakahimlay na uli si
Alex sa dibdib ni Edric, nagtanong na naman siya.
“Ed... what comes next?”
“Ano’ng ibig mong sabihin?” tanong ng
binata.
“Pagkatapos ng halik...” sagot ni
Alexandra. “Ano pa?”
Bahagyang natawa si Edric.
“Marami pa,” sabi nito. “Maraming-marami
pa.”
“Like what?” giit niya.
“Alam mo na iyon,” sagot ni Edric.
“Siguro naman, nababasa mo. Napapanood sa movies.”
“Panay bitin naman, e,” parang
pagrereklamo pa ni Alex.
“Huwag mong sabihing wala kang ideya?”
sabi ni Edric. “Ituturo ko pa ba sa iyo ang basic human biology? Delikado yata
kung ako ang magtuturo sa iyo niyon, a.”
“Luku-luko, alam ko naman iyon, ano,”
natatawa ring sagot niya. “Pero napaka-technical naman. Hindi ko ma-relate sa
romance.”
“Huwag mo nang isipin iyon,” payo ni
Edric. “Basta I assure you, hindi problema iyon.”
“Bakit parang alam na alam mo na?” tanong
ni Alex.
“Naku, nagduda pa,” sabi ni “Edric.
“Alam mo namang pareho lang tayo, e. Teka nga, bago pa mapunta kung saan itong
pinag-uusapan natin, mabuti pang ihatid na kita sa cottage mo.”
Nauna na ngang tumayo ang binata. At inalalayang
tumayo na rn ang katipan. Magkahawak-kamay silang naglakad nang dahan-dahan
patungo sa cottage ni Alex.
Tahimik siya. Parang may malalim na
iniisip.
Pagdating sa may pinto ng cottage,
ibinigay niya kay Edric ang susi. Ito na ang nagbukas ng pinto.
“Good night,” sabi ng binata bago siya
hinagkan sa mga labi.
Halik lang dapat ng pamamaalam – na
tumagal na nang tumagal. Hanggang sa makapangunyapit na si Alex sa leeg ng
katipan.
“Halika muna sa loob,” bulong niya rito
nang ilang saglit na maghiwalay ang kanilang mga labi.
Natigilan si Edric. Lalong humigpit ang
pagkakayakap nito sa kanya.
“Huwag mo akong biruin nang ganyan,”
bulong nito sa medyo gumagaralgal na tinig.
“H-hindi naman ako nagbibiro, a,” sagot
ni Alexandra.
Tinitigan siya ni Edric.
Nakipagtitigan din si Alex.
Kapwa may kakaibang kislap sa kanilang
mga mata.
Si Edric ang unang kumilos. Itinulak
nito ang pinto, hinila siyang papasok sa cottage at agad ding isinara ang
pinto. Ini-lock pa nito ang deadbolt.
“’Ayan,” sabi nito pagkatapos, “naka-lock
na. Baka hindi na ako umalis dito. Lagot ka.”
Magkayakap pa rin sila.
Ngumiti si Alexandra.
“Ano nga ba iyong itinatanong ko
kanina?” painosenteng sabi niya.
Tumawa si Edric.
“Pilya ka,” sabi nito. “Masyado kang
maraming gustong malaman.”
“Ako lang ba?” sagot ni Alexandra.
“Nag-aalala lang ako kung sigurado ka
nga bang ngayon na,” sabi ni Edric. “A-ayoko kasing madaliin ka. Ayokong
pagsisihan mo pagkatapos.”
“Never,” bulong ni Alex. “Basta kasama
kita, wala akong pagsisisihan.”
Pinangko siya ni Edric. Dinala sa kamang
nasa kabilang bahagi ng silid. Maingat na inihiga.
Suot pa rin niya ang kanyang sundress na
bulaklakin na may spaghetti straps. Medyo nalilis lang sa kanyang pagkakahiga.
Naupo naman si Edric sa gilid ng kama.
At sinimulan nitong haplusin ang kanyang katawan – mula sa kanyang pisngi,
pababa sa leeg, sa dibdib, paikot...
Napapasinghap si Alexandra. Napapaigtad.
“Noon ko pa sinasamba ang katawang ito,”
bulong ni Edric. “Noon ko pa pinangarap na gawin ito.”
At dahan-dahan, unti-unti, sinimulan
siya nitong hubdan at sambahin ng haplos, ng halik. Hanggang sa ganap na
matambad ang kanyang kahubdan. Ang kanyang buong kariktan. Kasabay ng kanyang
ganap na pagsuko sa kaligayahang dulot ng mga labi’t daliri ni Edric.
“Edric...” halos walang patid niyang
daing.
Nangungunyapit siya sa anumang bahagi ng
kasuotan nito na kanyang mahagilap. Pilit na hinuhubdan din ang katipan.
Pero hindi pa agad pumayag si Edric.
Nanatili itong nakabihis. Samantalang siya ay makailang ulit na nitong tinuruan
kung ano iyong tinatawag na rurok ng kaligayahan.
“Edric... please,” pagmamakaawa na ni
Alexandra. Sa wakas ay pinagbigyan na siya nito.
Lalong nag-apoy si Alexandra nang
matambad din sa kanya ang kahubdan ng katipan.
At nang samahan siya nito sa higaan,
pakiramdam niya sa sariling katawan ay kumunoy na kalulubugan ni Edric. Na
ganap na aangkin kay Edric.
Pero siya rin pala’y inangkin. Dahil
muli’t muli, ganap niyang isinuko ang kanyang kamalayan. Siya’y naging sanlaksang
bulalakaw na sumagitsit at sumabog sa kawalan. Paisa-isa pero magkakasunod.
Parang wala nang katapusan.
Nang magkayakap na silang namamahinga
pagkaraan ng ilang oras, nagtanong na naman si Alexandra.
“Ed... bakit ngayon lang natin ginawa
ito?”
Natawa uli ang katipan.
“Ikaw talaga,” sagot nito. “Paano po,
inilalagay kita sa pedestal. Parang diyosa ng pag-ibig na sinasamba ko lang
mula sa malayo.”
Eksakto pala ang nasa sa isip niya all
those years.
“Ayoko ng ganoon,” sagot ni Alex.
“Malayo sa iyo. Malungkot. Mas gusto ko ang ganito. Iyong sinasamba mo ako ng haplos,
ng halik. Gusto ko, lagi tayong ganito.”
Napahalakhak nang marahan si Edric.
“Aba, gusto ko rin,” sabi nito. “Kaya
pagbalik natin sa Maynila, magpapakasal na tayo. Kung hindi, lagot ako sa Daddy
at Mommy mo at sa Papa’t Mama ko. Hindi naman maniniwala ang mga iyon na ibinuyo
mo lang ako rito.”
“Talaga,” sagot ni Alexandra. “Malay ko
ba sa mga bagay na ito.”
At sinundan niya iyon ng napakapilyang
ngiti, sabay dapo ng mga daliri sa lugar na hindi inaasahan ng katipan.
“Alex...!” singhap ni Edric.
EPILOGO
“AYOKO sa harap,”
pagkatanggi-tanggi ni Bianca.
“Dito raw sa harap ang bridesmaids, e,”
sagot ni Catlyn. “Dapat dito tayong tatlo.”
“Kayo na lang diyan,” sabi ni Bianca.
“Ay, talagang dito ako sa harap. Sa
gitna pa,” sabi naman ni Desiree. “Sana nga, ako ang makasalo ng bouquet. Para
ikasal na rin kami ni Arman pag-uwi niya this year.”
“Hmp, bahala na nga kayo,” iling ni
Bianca.
At sinadya pa nitong pumuwesto sa
pinakalikuran ng nakaumpok na mga kadalagahan.
“One, two, three,” sabi ni Alexandra
bago niya itinapon sa kanyang likuran ang bouquet ng mga white orchids.
“Aaay!” tilian ng mga dalaga.
“Aaaay!” mas malakas na sigaw ng
nag-iisang boses... ni Bianca.
Sigaw iyon ng pagkagulat, hindi ng
excitement.
Kung bakit naman kasi sa karamihan ng
mga dalagang nagsisiksikan sa harap ay sa ulo pa nito bumagsak ang bouquet ni
Alexandra.
“Si Bianca!” tili ni Desiree.
“’Ayan kasi!” sabi naman ni Catlyn.
Si Alex naman, tawa nang tawa.
Nakasimangot na iwinasiwas ni Bianca ang
bouquet.
“Bakit ako?” reklamo nito. “Wala naman
akong boyfriend. Dapat si Des.”
“You’ll never know,” sagot ni Catlyn.
“Baka may ibang plano para sa iyo ang kapalaran. Baka maunahan mo pa si
Desiree.”
“ANO pa ang
kasunod?” tanong ni Alexandra kay Edric pagkatapos silang makunan ng litrato na
nagbubukas ng isa sa kanilang mga regalo.
“Ewan ko,” sagot ng groom. “Wala na
yata. Marami na ngang nagsipag-uwian sa mga bisita, e.”
Ngumiti si Alex.
“Wala na?” ulit niya. “Uwian na talaga?”
“Bakit?” nakangiti na ring tanong ni
Edric. “Gusto mo na akong yayaing pumanhik, ano?”
Sa bagong katatapos na New Haven Spa
Hotel sa Makati ginanap ang reception ng kasal nila. At sa honeymoon suite sila
magpapalipas ng gabi bago tumulak patungong Cebu kinabukasan.
“May operator ba ang lahat ng elevator
dito?” parang napaka-inosenteng tanong ni Alexandra.
“Ano naman ang kinalaman...”
Natigilan si Edric.
“Alex... may naiisip ka na namang
kalokohan, ano?”
“Ako? Kalokohan?” sagot ng bride.
Pero may kakaiba nang kislap sa mga mata
ni Edric.
Mabilis nitong kinuha ang kamay ni Alex
at hinila siyang patungo sa pinakamalapit na elevator – na pagkatapos ay
nabitin nang kung ilang minuto sa pagitan ng ikaanim at ikapitong palapag sa
hindi malamang dahilan.
WAKAS
May sariling mga kuwento ng pag-ibig sina Bianca, Catlyn at Desiree.
Basahin ang kwento ng pag-ibig ni GM sa
(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)
