Abakada ng Pag-ibig: Julianna Chapter 9

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 9

KAHIT simpleng kasalan lang ang napagkasunduan nina Jolen at Jules, nalaman nilang aabot pa rin nang isang buwan ang lahat ng paghahanda.

        Dahil nakatakda rin naman talagang magdaos ng pormal na inauguration ng Arte’t Kape sa loob ng dalawang linggo, nagpasya silang doon na rin ianunsiyo sa mga kaibigan ang kanilang pagpapakasal.

        Kumpleto siyempre nang gabing iyon ang kanilang mag-anak. Bitbit nga nina Lyon at Gwen pati si Gwyneth.

        Palibhasa’y anim na buwan na ang bata, pumayag na rin si King na magkaroon ito ng yaya. Iyon ang kasama ni Gwyneth sa silid ni Jules sa pension house. May baon ang mga ito na ilang bote ng gatas ni Gwen.

        Punung-puno ng tao ang Arte’t Kape mula sa coffee shop hanggang roof garden. Puno rin kasi ng iba’t ibang proyekto ang mga function rooms sa ikalawang palapag. Ang pangatlong palapag nama’y naging sentro uli ng jamming ng iba’t ibang mga banda.

        Kilalang-kilala na si Jolen ng halos lahat ng naroroon. Kumportable na rin siya sa pagtulong kay Jules sa pag-aasikaso sa mga panauhin.

        Siyempre pa, natural ding nakatulong ang mag-asawang Lyon at Gwen sa pag-iistima sa mga dati na nitong kaibigan.

        Maging si King at sina Jim at Fe ay masayang nakihalubilo sa mas nakababatang mga bisita.

        Walang dudang matagumpay nga ang Arte’t Kape. Mabilis itong naging parang institusyon sa lugar na iyon na kung saan kabi-kabila na rin naman ang mga art gallery at coffee shop. May sarili raw kasing identity ang konsepto ni Jules. At may sarili na rin itong sirkulo ng mga tapat na kaibigan.

        Kaya naman sa halip na maging simbolo ng pagsisimula pa lamang ng Arte’t Kape ang pormal na inauguration na ginanap, mas naging selebrasyon pa iyon ng maaga nitong tagumpay.

        Alas-dose na ng hatinggabi ay nasa kainitan pa ang kasayahan. Kahit saang bahagi ng Arte’t Kape ay nagkakaingay.

        “Jolen, si Jules?” tanong ng isang bisita.

        “Nandoon yata sa may entrance,” sagot niya.

        Nilingon pa niya ang kinaroroonan ng katipan para maituro ito sa nagtatanong.

        Husto namang may babaing papasok sa coffee shop.

        Malakas ang dating nito. Iyong tipong ang lahat ay mapapalingon.

        Matangkad. Sexy. Maganda. Na lalo pang naging kaakit-akit sa modernong estilo ng maikling buhok, ekspertong make-up at kasuotang naglalantad sa perpekto nitong katawan – itim na pares ng bandeau top (parang isang dangkal lang na telang ipinaikot sa dibdib) at low-waist capri pants. Itim na four-inch-high stilletos.

        Kitang-kita ni Jolen na dumiretso ang babae sa kinaroroonan ni Jules. At agad itong yumakap sa kanyang katipan.

        Napatda si Julianna.

        Lalo pa nang ituloy ng babae ang yakap sa halik – at hindi lang sa pisngi kundi sa labi ni Jules.

        Nanlamig ang kanyang buong katawan. Para siyang naging estatwang nililok sa yelo.

        Narinig pa niya ang bulalas ng ilang panauhin mula sa kanyang likuran.

        “Si Natasha!”

        “She’s as gorgeous as ever!”

        “Wala pa ring sinasanto.”

        Gusto na ni Jolen na maglaho mula sa kanyang kinatatayuan. Sa kung anong dahilan ay siya ang napapahiya sa nagaganap. Para bang siya pa ang hindi dapat kasali sa eksena.

        Pero gustuhin man niyang umalis ay hindi naman niya magawa. Hindi na nga siya makagalaw. Ni hindi niya mailihis ang kanyang paningin mula sa dalawa.

        Nakita naman niyang si Jules ang mabilis na pumutol sa halik na iyon. Agad itong kumalas mula sa pagkakayakap ni Natasha.

        Nakita rin niyang nagpalinga-linga si Jules na parang may hinahanap. Hanggang sa mamataan siya.

        Itinuro siya nito kay Natasha.

        Nginitian naman siya ng babae. Ni walang pingas sa pag-uumapaw nitong kumpiyansa.

        Sabay pang humakbang ang dalawa patungo sa kanya.

        “Oh, no!” hiyaw ng damdamin ni Julianna. Gusto na talaga niyang tumalilis. Hindi niya kaya ito.

        Kaso, hindi siya pinakinggan ng kanyang katawan. Hindi kumilos ang kanyang mga paa.

        Unang nakarating sa tabi niya si Jules. Nakangiting umakbay pa ito sa kanya.

        “Jolen, Sweetheart, this is Natasha. Natasha Gomez.”

        Binalingan nito ang babaing kasunod na lumapit sa kanila.

        “Natasha, this is my fiancee, Julianna – whom I will be marrying in two weeks.”

        “So you’re the lucky girl,” nakangising sabi ni Natasha. “I hope you realize what you’re getting into. You’ll be in for a wild ride, my dear. Jules here is a tiger. But don’t worry. He can be tamed. If you need any pointers, you can ask me any time. Right, Jules, babe?”

        At binuntutan pa nito ng malutong na halakhak ang maanghang na patutsadang iyon.

        “I don’t think she’ll be needing any help, thank you,” sagot ni Jules na malamig ang ngiti.

        “Kunsabagay, kanya-kanyang style din ‘yan,” pakli ni Natasha. “Well, I’ll leave you two lovebirds alone for a while. But I’m sure I’ll be seeing you around... soon.”

        At nakangisi pa rin itong humakbang nang palayo – hindi para umalis kundi para makihalubilo pa sa mga naroroon.

        Nakalayo na ang modelo ay hindi pa nagsasalita man lang si Jolen.

        “I’m sorry about that,” bulong ni Jules habang pinipisil siya sa balikat. “I didn’t even know she was in town. Ewan kung sino ang nagyaya sa kanya rito. I definitely didn’t invite her.”

        Hindi sumagot si Jolen. Nagkibit-balikat lang.

        Lumapit sa kanila sina Lyon at Gwen.

        “Nakita namin iyon,” nanggigigil na sabi ni Gwen. “Hindi lang kami makalapit agad dahil sa dami ng tao. Sayang, gustung-gusto ko pa namang siyang supalpalin. Napaka-tactless pala ng babaing iyon. Naturingan ngang socialite pero asal-hayop.”

        “Dati na namang ganoon iyon, e,” sagot ni Lyon. “She gets away with it dahil maraming natatakot bumangga sa kanya. Nai-intimidate. O kaya naman, masyadong well-bred ang iba para patulan siya.”

        “Kaya nga wala akong anumang binitiwang salita tungkol sa nakaraan namin, e,” sabi ni Jules. “Ayoko nang gumawa ng anumang magsisimula ng gulo. Akala ko, plantsado na iyong naging paghihiwalay namin. A clean break. Hindi ko alam kung bakit ganyan pa siya.”

        “Naiinggit lang iyan dahil ikakasal ka na and you’re very obviously in love with Jolen,” sabi ni Gwen.

        “E-excuse me...” singit ni Julianna.

        Hindi halos marinig ang kanyang tinig.

        “Saan ka pupunta, sweetheart?” tanong ni Jules.

        “Diyan lang...” sagot niya, sabay talikod.

        Hindi bumitiw si Jules sa pagkakaakbay sa kanya. Sumunod lang ito sa kanyang bawat pagkilos.

        “Ako na lang,” sabi ni Jolen. “Kukunin ko lang ang bag ko at pupunta ako sa ladies’ room.”

        “Sige, hihintayin kita sa labas ng ladies’ room,” sagot ng katipan.

        “Kukunin ko muna ang bag ko sa office,” sabi niya.

        “Ako na ang kukuha,” sabi ni Jules. “Hintayin mo muna ako rito.”

        Pero nang tumalikod ang binata ay tumalilis na si Jolen.

        Tuluy-tuloy siya sa kusina. Lumabas sa back door. Halos patakbong tumawid sa kabilang eskinita patungo sa kabilang kalye.

        Wala siyang pakialam kahit wala siyang dalang bag. Walang pera.

        Pinara niya ang unang taxi na dumaan. Mabuti na lang at marami pa ring taxi sa Malate kahit sa ganoong oras.

        Umuwi siya sa Paco. Sa bahay na siya kumuha ng pera na pambayad sa taxi.

        “Bakit nag-iisa ka, Ate?” pagtataka ng katulong nilang si Diday. “Bakit ka naka-taxi?”

        “Mamaya pa sila uuwi, e,” maikling sagot niya. “Sige, papanhik na ako.”

        At nagkulong na siya sa kanyang silid.

        At umiyak nang umiyak.

        Pagkaraan ng ilang minuto ay heto na ang kanyang Kuya Lyon. Kinakalampag ang pinto ng kanyang kuwarto.

        “Julianna! Julianna, ano ba’ng drama iyan!”

        Hindi siya kumibo.

        Narinig niyang inaawat ito ni Gwen.

        “Pero mali naman siya, e,” malakas ang boses na giit ng Kuya niya. “Alam niyang inauguration iyon, gagawa siya ng drama. Kita mo, hinid tuloy malaman ni Jules ang gagawin. Alangan namang iiwan nung tao ang sarili niyang event. At saka walang kasalanan si Jules. Kalinaw-linaw no’ng pangyayari.”

        “Lyon, ano ba!” malakas na rin ang boses na saway ni Gwen. “Tama na!”

        Narinig niyang ang mag-asawa naman ang nagkasagutan, na inawat naman ng Daddy nila.

        Lumayo ang mga tinig.

        Mga sampung minuto ring natahimik ang bahay. Pero walang anu-ano’y may kumakatok na naman sa pinto ng silid ni Jolen.

        “Jolen... sweetheart...”

        Boses ni Jules.

        Lalong napaiyak si Jolen. Pero isinubsob niya sa unan ang kanyang mukha.

        “Mag-usap naman tayo, o,” pakiusap ng binata. “Please.”

        Hindi siya sumagot. Umiyak na lang siya nang umiyak.

        Paano naman kasi siya haharap kay Jules, paano siyang makikipag-usap dito, samantalang ni hindi niya maipaliwanag sa kanyang sarili ang kanyang nadarama?

        Basta ang alam niya’y parang ginugutay-gutay ang kanyang puso. Masakit. Masyadong masakit.

        At para siyang nanliliit. Parang gusto niyang maglaho.

        Para bang sa isang kisapmata lang ay nagunaw ang kanyang napakagandang mundo.

        “Jolen...” tawag ni Jules. “Jolen... please...”

        Itinakip niya ang isa pang unan sa kanyang  tainga. Ayaw niyang marinig ang tinig ng katipan. Ayaw niyang maawa rito. Abala pa siya sa pagkaawa sa kanyang sarili.

        Hanggang sa nakatulog na lang siya sa kaiiyak.

 

MASAKIT ang ulo ni Jolen nang magising siya. Masakit pati mga kasu-kasuan niya. Paano, bukod sa nakatulog siyang umiiyak ay nakatulog pa siya nang nakadapa, na hindi naman niya nakasanayan.

        Tumingin siya sa relo. Alas-kuwatro na pala ng madaling-araw.

        Napansin niyang ni hindi pa nga pala siya nakapagpalit ng damit. Sapatos lang ang nagawa niyang hubarin kanina.

        Tumuloy siya sa sariling banyo ng kanyang silid. Naghubad siya. Nag-shower nang mainit.

        Bahagya na siyang naginhawahan nang magsuot siya ng malinis na pantulog at robang seda.

        Nagroba siya dahil naisip niyang manaog sa kusina para magtimpla ng mainit na tsokolateng may gatas. Bakasakaling makatulong iyon para maampat ang pangangasim ng kanyang sikmura.

        Pagbukas niya ng pinto ng kanyang silid, laking gulat niya nang kumalabog pabagsak sa sahig si Jules.

        “Jules!” sigaw ni Jolen.

        Napaluhod siya sa tabi ng binata, nag-aalala sa pagkakatama ng ulo nito sa sahig, na mabuti na lamang at yari sa kahoy.

        Halata namang nagulantang ding si Jules. Agad itong napaupo, sapo ang likod ng ulo.

        “A-ano’ng ginagawa mo riyan?” tanong ni Jolen.

        “Nakatulog pala ako,” sagot ng binata. “Hinihintay kita.”

        “Magmula pa kanina?” sabi ni Jolen.

        “Oo naman,” sagot ni Jules. “Makakaalis ba ako nang ganoon lang? Hindi kita maiiwan nang may galit sa akin.”

        “H-hindi naman ako galit sa iyo, e,” sabi ni Jolen.

        Tumayo na siya. Paiwas.

        Tumayo rin si Jules.

        “Hindi raw, e namumugto ang mga mata mo,” sagot nito. “At ayaw mo akong kausapin kanina.”

        “Jules... s-siguro... h-hindi ko kayang ituloy ang... ang kasal...” nangangatal ang boses na pahayag ni Julianna.

        “Jolen!” sagot ng binata. “Bakit? Kung dahil lang kanina, I’m so sorry. Pero hindi ko talaga alam na darating doon si Natasha. I swear. She’s no longer a part of my life. Matagal na iyon. Tapos na iyon.”

        “Hindi naman kita pinararatangan ng kung ano pa man,” paglilinaw ni Jolen. “Hindi naman iyon ang problema, e.”

        “Then what is it?” tanong ni Jules.

        “K-kahit kasi tapos na kayo, hindi ko maalis sa isip ko ang nakita ko kanina,” pagtatapat niya. “M-masakit, e.”

        “I’m glad you saw everything,” mahinahong sagot ni Jules. “Nakita mong niyakap niya ako. Hinalikan niya ako. Tumingin ka ba nang mabuti? Nakita mo ba ang reaksiyon ko? Wala. Wala akong reaksiyon kundi ang lumayo sa kanya. Kumalas sa kanya. Because she doesn’t affect me, Jolen. She doesn’t mean anything to me at all. Kahit na ano pa ang gawin niya sa harap ko, o sa akin, hindi maikukumpara sa simpleng pagdampi lang ng mga labi ko sa mga labi mo. Because I love you.”

        Napahikbi na si Julianna.

        “Sweetheart...” sabi ni Jules habang niyayakap siya. “Please don’t cry. Ayokong nasasaktan ka. Ayokong umiiyak  ka.”

        “Ang ganda-ganda pala niya,” hikbi pa rin niya habang nakasubsob sa dibdib ng katipan.

        “Oo, maganda siya,” sang-ayon ni Jules. “Sexy pa. Pero marami ring mas maganda at mas sexy pa sa kanya. And it doesn’t really matter. Hindi naman sila ang mahal ko, e. Ikaw ang mahal ko. Tabihan ka man ng lahat ng pinakamaganda at pinaka-sexy na babae sa buong mundo, ikaw pa rin ang choice ko. Ikaw lang.”

        Yumakap na ang mga bisig niya sa beywang ng katipan.

        “Pero... pero paano kung hindi ako marunong...” hikbi na naman ni Jolen.

        Hindi naman niya maituloy ang kanyang ibig sabihin.

        Mabuti na lang at mabilis na makaunawa si Jules. At natawa lang ito.

        “Hindi mo dapat ikahiya iyon,” sagot ng binata. “Iyong hindi ka pa marunong. That’s the most exciting part. Iyong sasabayan kita sa lahat ng iyong matutuklasan at matututunan. So far, nasa step one pa nga lang tayo ng basic lesson, earthshaking na. Paano pa kaya ang mga susunod?”

        “Jules...” pahikbi pa ring pagtatapat ni Jolen. “Natatakot ako. Nai-insecure...”

        Humigpit ang pagkakayakap sa kanya ng katipan.

        “Don’t ever doubt how very special you are, or how much I love you,” sabi nito habang hinahagkan siya sa may tainga. “Parehong hindi mo kayang sukatin ang mga iyon.”

 

NANG manaog sina Gwen at Lyon nang alas-siyete ng umaga – magkabati na pagkatapos ng sandaling argumento noong nakaraang gabi – ay nakita nila sina Jolen at Jules na magkatabing natutulog sa sopa sa salas.

        Nakaupo si Jules nang nakapatong ang mga paa sa center table. Nakaunan naman si Jolen sa kandungan ng katipan.

        “Bakit dito pa sa salas nagtiyaga ang mga ito?” pagtataka ni Lyon. “Makikipagbati rin naman pala itong si Juliana, hindi pa pinatulog nang maayos sa kuwarto niya si Jules.”

        “Itinutulad mo naman sa iyo si Jolen, e,” sagot ni Gwen. “Alam mo namang napaka-conservative niyang kapatid mo.”

        “Shhh!” sabi ni Daddy King. “Hayaan ninyo silang matulog.”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)