Abakada ng Pag-ibig: Lorraine Chapter 1

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

Abakadang Pag-ibig: Alexandra

Abakada ng Pag-ibig: Bianca

Abakada ng Pag-ibig: Catlyn 

Abakada ng Pag-Ibig: Desiree 

Abakada ng Pag-ibig: Elaine

Abakada ng Pag-ibig: Francesca

Abakada ng Pag-ibig: Gwen

Abakada ng Pag-ibig: Hiyas

Abakada ng Pag-ibig: Irene

Abakada ng Pag-ibig: Julianna

Abakada ng Pag-ibig: Krizha

ABAKADA NG PAG-IBIG: LORRAINE

by Maia Jose

 

Copyright Maria Teresa C. San Diego

All Rights Reserved

Published in print by Valentine Romances

Books for Pleasure, Inc.

First printing 1999

 ISBN 971-502-984-1

TEASER:

 

        Kahit malayo sa Maynila ang Paraiso, kumpleto si Lorraine sa lahat ng romance novel ng paborito niyang author na si Dana Amor. Katugma kasi ng isinusulat nito ang mga pangarap at pantasya ng kanyang puso.

        Pero nagulat ang dalaga nang dumating sa Paraiso ang nobelista at nalaman niyang ito pala sa tunay na buhay ay si Adan Amor – guwapo, makisig, pilyo at walang inhibisyon.

        Parang biglang nabigyang-buhay ang mga secret fantasies ni Lorraine.

CHAPTER 1

 

“SA patio na tayo mag-coffee, Dan,” anyaya ni Bobby. “Mapag-usapan na tuloy natin ang aking proposal.”

        “Sige,” tango ni Adan Amor. “Join us, Francesca?”

        Umiling ang magandang maybahay ni Bobby.

        “No, thanks,” nakangiting sagot nito. “Baka hinahanap na ako ni Rock. Nangako akong babasahan ko siya ng bedtime story right after we fInish our dinner. Hindi matutulog iyon hangga’t hindi ko natutupad ang pangako ko.”

        “Kiss him good night for me, Sweetheart,” sabi ni Bobby. “Dadaan ako sa kuwarto niya mamaya, kahit tulog na siya.”

        “As always,” tango ni Francesa. “Sana magkasundo kayong dalawa ni Dan sa pag-uusapan ninyo.”

        “I’ll make him an offer he can’t refuse,” sagot ni Bobby, sabay kindat sa asawa.

        “Parang kinakabahan na tuloy ako, a,” tumatawang sabi ni Dan.

        “Good night, Dan,” nakangiting paalam ni Francesca habang sabay-sabay nilang iniwan ang hapag-kainan.

        “Good night, Francesca,” sagot ng binata. “And thanks for the wonderful dinner. Alam na alam mo talaga na lumalambot ang puso ko sa masarap na tsibugan. Baka mapa-oo agad ako sa anumang proposal nitong asawa mo. Pinagkakaisahan ninyo ako, ano?”

        “Obvious ba?” tumatawang sakay ni Francesca. “Kaya nga nagpa-cater pa ako ng pagkain, e. Alam ko namang kapag ako ang nagluto, tagilid kami sa iyo.”

        Tawanan ang dalawang lalaki. Kabisado palibhasa ng mga ito na walang kahilig-hilig ang magandang aktres sa kusina.

        Matagal nang magkakaibigan ang tatlo – ang mag-asawang artista na sina Bobby Bauzon at Francesca Fortuna Bauzon, at ang scriptwriter na si Adan Amor. Makailang beses na kasi silang nagkasama-sama sa mga proyekto. Si Dan ang scriptwriter ng pelikula at sina Bobby at Francesca naman ang bida.

        “Ano ba itong proposal na binanggit mo?” halatang naiintrigang tanong agad ni Dan pagkaupong-pagkaupo ng dalawang lalaki sa garden set na nasa patio.

        “Nagparehistro kami ng sarili naming production company, pare,” sagot ni Bobby. “Kasosyo ang parents ko, ang half-sister kong si Irene at ang husband niya.”

        “Aba, maganda ‘yan,” tango ni Dan. “Dapat nga, noon pa ginawa iyan nina Tito Robert at Tita Laila. Mga poste na kayo ng industriya, e. Imagine, dalawang henerasyon na kayong pawang mga de-kalibreng artista.”

        “Actually, ang naging pangunahing dahilan namin ay para makapamili na kami ng mga proyektong gagawin,” paliwanag ni Bobby. “Iba rin siyempre ‘yong satisfaction no’ng ikaw mismo ang pumili ng tema, kuwento, scriptwriter, direktor, mga makakasamang artista at iba pang aspects ng pelikula.”

        “Oo nga naman,” sang-ayon ni Dan.

        “Isa pa, gusto namin ni Francesca na mag-cut down sa aming mga gagawing pelikula nang makapag-concentrate kay Rock at sa mga darating pa naming mga anak,” pagpapatuloy ni Bobby. “Para magawa namin iyon, kailangang may iba pa kaming mapagkakakitaan bukod sa mismong pag-arte sa harap ng kamera. With the production company, pupuwede kaming behind-the-scenes most of the time.”

        “So where do I come in?” tanong ni Dan.

        “May naiisip akong possible story na gusto kong ialok sa iyo,” sagot ni Bobby. “Wala pa naman akong specific story line. Location lang. Iyong bayan ng Paraiso.”

        “Iyong kinaroroonan ng half-sister mong si Irene?” tanong ni Dan.

        “Iyon na nga,” tango ni Bobby. “Hindi ba naikuwento ko na sa iyo kung gaano kami na-impress sa lugar noong pumunta kami roon? Hindi nga kataka-taka na nag-decide si Irene na doon na magpakasal at tumira. Mas maganda pa kaysa sa Vigan, pare. Mas luma ang simbahan at ilang mga bahay. Para namang Baguio ang klima at ang makulay na paligid. Bagay na bagay nga sa bayang iyon ang pangalang Paraiso.”

        “So you want me to write a script based on that place,” sabi ni Dan.

        “That’s the idea,” tango ni Bobby. “Gusto kong gumawa ng pelikula sa Paraiso. Bahala ka na sa kuwentong babagay sa lugar. Of course, kakailanganin mo munang ma-experience ang Paraiso para masagot mo kung magagawa mo nga ba ang hinihiling ko. Kaya heto ang aking proposal – I’m offering you a month-long vacation in Paraiso. All expenses paid plus payment for your time, of course. Magiging guest ka nina Irene at Ding.

        “Within that month, you can decide whether the project is possible or not. Kung sa palagay mo ay wala kang makukuhang kuwento roon, okay lang. No strings attached. I’ll still pay you for your time spent there. Pero kung sa tingin mo ay may mabubuo kang script, you can stay on for as long as necessary – kahit six months pa, also fully paid liban pa sa ibabayad namin sa mabubuong script. Basta exclusive sa amin ang maisusulat mong movie script. Wala tayong magiging problema sa iyong fee. Itataas ko pa kaysa sa usual mo. At iyong-iyo pa rin ang rights ng kuwento kung gusto mo itong ilabas bilang romance novel.”

        Kakaunti pa lang kasi ang nakakaalam na si Adan Amor – ang guwapo, makisig at lalaking-lalaking scriptwriter ng mga pelikulang action at drama – ay nagsusulat din ng mga romance novel sa pangalang Dana Amor.

        Hindi napapansin ng madla ang bagay na iyon palibhasa’y gumagamit din ng nom de guerre o alias ang binata sa pagiging scriptwriter. Adan Roma ang lumalabas sa credits ng kanyang mga pelikula. Kapag nananalo siya ng awards bilang scriptwriter, ang pangalang iyon ang tinatawag sa entablado at naisusulat sa mga lathalain.

        Hindi rin siya naglalagay ng litrato sa pabalat ng kanyang mga libro o sumasama sa mga autograph signing sessions ng kanyang publisher. Naniniwala siyang mas mananatili ang interes ng kanyang mga mambabasa sa kanyang mga nobela kung inaakala ng mga ito na isa siyang babae.

        “Aba, hindi ako tatanggi sa libreng bakasyon sa Paraiso,” sabi ni Dan. “I can hit three birds with one stone. Unang-una, kailangan ko talaga ng pahinga. Pangalawa, a good location can almost always inspire a good movie script. Pangatlo, naghahanap din ako ng bagong maisusulat para sa aking nobela.”

        “Good,” masayang tango ni Bobby. “Sinasabi ko na nga ba – it’s an offer you can’t refuse.”

 

“ODETTE, may bago na ba?” tanong agad ni Lorraine pagpasok na pagpasok pa lamang niya sa The Book Shop.

        “Meron na at kanina pa nakatabi itong kopya mo,” nakangiting sagot ng dalagang may-ari ng bookstore.

        Kinuha nito mula sa ilalim ng counter ang pinakabagong nobela ni Dana Amor.

        “’Ayan, nakareserba na iyan sa iyo,” dagdag pa ni Odette. “As if naman mauubusan ka, e, wala namang puwedeng mauna sa iyo sa pagbili ng nobela ni Dana. Kaaalis nga lang no’ng karterong nag-deliver nito, ano? At alam ko namang binabantayan mo ang lahat ng deliveries ko.”

        Natawa si Lorraine.

        Palibhasa’y nasa iisang gusali ang The Book Shop at ang sarili naman niyang flower shop na Las Flores Del Cielo, kitang-kita nga niya ang bawat pagdating ng delivery ng mga stocks ni Odette. At buwan-buwan ay inaabangan niya ang pagdating ng nobela ng paborito niyang si Dana Amor.

        “Akin na’t nang masimulan ko na,” sabik na hiling ni Lorraine habang iniaabot sa kaibigan ang eksaktong halaga ng libro. “Huwag mo nang ibalot.”

        “Kahit siguro itaas ko nang doble ang presyo niyan, kakagat ka pa rin, ano?” natatawang sabi ni Odette habang ipinapasok sa cash register ang bayad niya.

        “Gagawin mo ba naman iyon sa akin?” sagot ni Lorraine. “Alam mo namang ito lang ang bisyo ko.”

        “Kaya tuloy hinahanap mo sa tunay na buhay ang tipo ng lalaking nababasa mo riyan,” parang paninita ni Odette. “Boring na para sa iyo ang mga lalaking tagarito.”

        “E hindi nga ba?” nakataas ng kilay na sagot niya. “Ikaw rin naman, a. Pareho lang tayong masugid na tagasubaybay ng romance novels, ano? At wala ka pa ring nagugustuhan sa mga manliligaw mo rito.”

        “Mao-old maid tayong dalawa sa libangan nating ito, e,” iling ni Odette.

        “Ewan ko nga ba,” pabuntonghiningang sabi rin ni Lorraine. “Ang pangako ko noon sa sarili ko, eventually pipili rin ako mula sa aking mga manliligaw. Darating din siguro ang panahon na talagang gugustuhin ko nang mag-asawa at magkaanak – kahit na hindi masyadong romantic o exciting ang mapapangasawa ko. Bahala na kung sino man sa mga suitors ko ang handang magtiyaga sa paghihintay sa akin. Pare-pareho naman kasi sila na kaibigan na natin mula pa noong kindergarten. At wala naman akong maipintas sa kanila.”

        “Liban nga lang sa hindi sila kasing-romantic o kasing-exciting ng ating mga romance novel heroes,” pabuntonghininga ring dugtong ni Odette.

        Magkaibigang matalik ang dalawang dalagang taga-Paraiso. Magkaklase na sila mula pa sa kindergarten hanggang kolehiyo. Nang makapagtapos naman ng B.S.E.E.D. sa Colegio del Paraiso, pareho nilang ipinasyang magtayo ng sariling negosyo sa halip na magturo sa eskuwelahan.

        Palibhasa kapwa rin naman nagmula sa nakaririwasang angkan, natulungan ang dalawang dalaga na maipatupad ang kanilang mga pangarap. Hindi nag-alinlangan ang banko na pautangin sila ng kapital. Ang Castillo Building naman na kinaroroonan ng The Book Shop at Las Flores Del Cielo ay pag-aari ng pamilya ni Lorraine.

        Gayunpama’y pinanindigan ng magkaibigan ang kani-kanyang negosyo. Hindi sila umasa lang sa suporta ng kanilang mga pamilya. Nagbabayad sila ng tamang upa sa gusali at hindi pumapalya sa paghulog sa kanilang kanya-kanyang utang sa banko. Maganda naman ang takbo ng kanilang mga negosyo kahit na magdadalawang taon pa lamang.

        Magkatugma nga ang dalawang dalaga sa maraming bagay. Itong hilig nila sa pagbabasa ng mga romance novel ay nagsimula noong nasa high school sila. Noon nadiskubre ni Lorraine ang mga nobela ni Dana Amor.

        Ang kapwa pagiging romantic ang isa sa mga naging batayan sa pagpili nina Lorraine at Odette ng papasukang negosyo.

        Ang mga magulang ni Odette, na nagmamay-ari ng pinakamalaking tindahan ng dry goods sa Paraiso, ay dati nang dealer ng mga diyaryo, magasin, komiks at iba pang babasahin. Kaya naman naging natural din na magtayo ang dalaga ng bookstore na magbebenta ng mga paborito niyang nobela at iba pang libro.

        Malawak naman ang lupain ng pamilya ni Lorraine. Mayroon silang mga fruit orchard, bangus pond at prawn farm. Naging natural din na imungkahi ng dalaga na ipatanim sa bahagi niya sa lupaing iyon ang mga bulaklak na siya naman  niyang ibinibenta sa kanyang flower shop at sa mga biyaherong galing pa ng Maynila.

        Ang akala ng lahat ay nalilibang lang nang husto ang magkaibigan sa kanilang mga sariling negosyo kung kaya’t hindi pa nakakaisip na makipagnobyo man lang. Hindi lang nila alam na may iba pa palang hinahanap ang dalawa.

        “Kaya nga bago tayo mag-decide na mag-asawa, i-enjoy na muna natin itong mga paborito nating nobela,” sabi ni Lorraine. “At least, sa mga pocketbook ni Dana Amor, parang nae-experience ko na rin kung paano ang ibigin ng isang dashing and debonair hero. Iyon bang tall, dark and handsome, napakapilyo at walang mga inhibisyon. He’ll fall madly in love with me at luluhod siya sa aking paanan, asking me to marry him.”

        “In our dreams,” iling ni Odette. “Wala namang ganoong lalaki sa mga manliligaw natin. Mayroong tall, mayroong dark, mayroong handsome, pero laging kulang ang kombinasyon. At mga walang karoma-romansa sa katawan. Hindi mo rin sila maaasahang lumampas sa mga inhibisyon na itinakda ng konserbatibong lipunan dito sa ating mahal na bayan ng Paraiso. Ang takot lang ng mga iyon na gumawa ng eskandalo.”

        “Kaya nga lagi akong sabik na sabik sa mga nobela ni Dana,” sagot ni Lorraine. “Siya lang ang nakakaunawa sa aking mga secret fantasies. Kuhang-kuha niya sa kanyang mga libro.”

 

“HELLO, Irene?” sabi ni Bobby sa kanyang long distance call. “May good news ako.”

        “Alam ko na yata iyan, Kuya,” sagot ng kapatid nitong nasa Paraiso. “Natapos na ang mga papeles ng ating production company, ano?”

        “Hindi lang iyon,” pakli ni Bobby. “Nakuha ko pa ang isa sa mga pinakamagaling na scriptwriters sa bansa para igawa tayo ng script – si Adan Amor.”

        “Adan Amor?” ulit ni Irene. “Hindi ko yata siya kilala. Sorry, Kuya, peo hindi kasi ako ganoon kapamilyar sa lahat ng taga-showbiz.”

        “Hindi mo nga siya makikilala,” sabi ni Bobby. “Mas kilala siya sa nom de guerre na Adan Roma. Iyon ang ginagamit niya sa credits sa pelikula.”

        “A, oo,” sagot na ni Irene. “Now I recognize the name. Multi-awarded scriptwriter siya, hindi ba?”

        “Magaling talaga si Dan,” sabi ni Bobby. “In fact bestseller din ang kanyang mga romance novels. Ang pen name naman niya roon, pangalang babae. Dana Amor.”

        “Siya si Dana Amor?” manghang sambit ni Irene.

        “Bakit, fan ka rin ba ng mga nobela niya?” natatawang sabi ni Bobby.

        “Hindi ako,” sagot ni Irene. “Pero may kilala ako rito na talagang avid fan daw niya magmula pa noong high school. Si Lorraine. Nakilala mo na siya, hindi ba?”

        “Iyong maid of honor mo?” sabi ni Bobby. “Oo, natatandaan ko siya. Siya rin iyong tita mo na mas bata pa sa iyo, hindi ba?”

        “Right,” sagot ni Irene. “Naku, kumpleto ang koleksiyon ni Lorraine ng mga nobela ni Dana Amor. Inuulit-ulit pa ang pagbasa. Sa kanya nga lang ako nakabasa ng ganoong mga nobela, e. Magaganda naman pala talaga.”

        “So, tagahanga ka rin nga ni Dana Amor,” panunukso ni Bobby.

        “In a way, oo,” amin ni Irene. “Hanga ako sa galing niya. Pero hindi ako tulad ni Lorraine na talagang die hard fan.”

        “Matutuwa si Lorraine kapag nalaman niyang darating diyan si Dan sa weekend,” pahayag ni Bobby.

        “Darating dito?” ulit ni Irene.

        “Pinangunahan ko na kayo ni Ding kaya hindi na kayo makakaatras,” sabi ni Bobby.

        Ipinaliwanag nito ang deal na sinang-ayunan na ni Adan Amor nang nagdaang gabi.

        “Sa weekend, ihahatid namin siya riyan,” pagtatapos ni Bobby. “Isang baranggay uli kami, ha? Kasama sina Francesca’t Rock, at pati sina Mama’t Papa. Bibiyahe kami nang Sabado.”

        “Walang problema roon,” sagot ni Irene.  “Alam mo naman itong asawa ko, laging handa na magpa-impress sa kanyang cooking skills. Gustung-gusto nga niya kapag may bisita kaming taga-Maynila. May magsasabi na naman na ala-five star gourmet restaurant ang kanyang inihahandang pagkain.”

        “Totoo naman kasi,” sang-ayon ni Bobby. “Isa nga iyan sa mga dahilan kung bakit sasama kaming lahat sa paghahatid kay Dan. Gusto uli naming makita ang Paraiso at matikman ang luto ni Ding. Siyempre, nami-miss ka na rin kasi namin.”

        “Hmm, pinakahuli na lang pala ako sa listahan ninyo ng priorities,” kunwa’y pagtatampo ni Irene.

        “Huwag ka nang magsentimyento,” lambing ni Bobby. “Para namang hindi mo alam kung gaano ka namin nami-miss. Ang taas nga ng bill namin sa telepono magmula noong tumira ka riyan. Halos araw-araw pa rin tayong nagtatawagan, a. Pero siyempre, iba pa rin ‘yung nagkakasama talaga tayo.”

        “Siyempre,” sagot ni Irene. “At talagang kayo na nga lang ang puwedeng dumalaw dito. Ganitong buntis ako’t nanganganay, ibinawal muna sa akin ang magbiyahe.”

        “Hintayin n’yo na lang kami riyan,” sabi ni Bobby. “Sabihan mo na rin si Lorraine. Pero siya lang, ha? Hindi ipinagsasabi ni Dan na siya si Dana Amor. Sikreto iyon. Atin-atin lang. Kapamilya naman si Lorraine kaya okay lang na malaman niya.”

        “Hindi ko na muna sasabihin sa kanya,” sagot ni Irene. “Saka ko na siya sosorpresahin. Kapag kaharap na niya si Adan.”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)