Abakada ng Pag-ibig: Monique Chapter 3

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

 CHAPTER 3

“MAY napapansin ako sa iyo,” sabi ni Monique isang gabing nagkukuwentuhan sila ni Kino sa Arte’t Kape. “Hindi ka umiinom. I mean, hindi ka umiinom ng alcohol.”

        “Iniiwasan ko na talaga,” sagot ng binata. Napagdaanan ko na iyan, e. Nagsawa na ako.”

        Tumaas ang kilay ni Monique.

        “Ganoon ba iyon?” sabi niya. “Ang bata mo pa naman yata para magsawa sa kahit na ano. Ako nga, nag-aaral pa lang na uminom. Akala ko noon, dito ako matututo. Hindi pala. Paano, lagi naman akong on duty. Siyempre hindi ko puwedeng pagsabayin ang pag-inom at ang trabaho.”

        “Pero bakit gusto mong matutong uminom?” tanong ni Kino.

        “Siyempre naman, ano,” sagot ni Monique. “Hindi na ako minor, e. Siguro naman, may karapatan na akong matutong uminom. Para naman hindi ako magmukhang tanga. Social directress pa man din ako ng Arte’t Kape. Dapat, sanay ako sa maraming bagay. Hindi inosente.”

        Nangiti si Kino.

        “E, paano mo naman balak na matutunan ang pag-inom?” tanong pa nito.

        “Iyon na nga, e,” pabuntonghiningang sagot ng dalaga. “Weird itong sitwasyon ko. Nagtatrabaho nga ako sa isang cafe na may bar pero hindi ako puwedeng uminom ng alcohol dito. Hindi ko naman puwedeng yayain si Jolen na uminom sa labas dahil buntis. At saka kahit hindi iyon buntis, hindi talaga ako sasabayan niyon.”

        “Ako, puwede kitang sabayan,” sabi ni Kino.

        “Akala ko ba, iniiwasan mo ang pag-inom?” gulat na pakli ni Monique.

        “Hindi ko naman sinabing hindi na talaga ako umiinom kahit kailan,” katwiran ng binata. “Pinipili ko lang ang okasyon.”

        “At ano naman ang okasyon para samahan mo ako sa pag-inom?” tanong ni Monique.

        “Wala lang,” sagot ni Kino. “Desidido kang matutong uminom, e. At naghahanap ka ng makakasama. So, I’m offering my services. Sa palagay ko, daig ko pa ang mga bartender ninyo kung sa paramihan lang ng alam na timplahing drinks. Kaya kung maghahanap ka ng magtuturo sa iyo, dito ka na sa eksperto.”

        “Ganoon?” sabi ng dalaga.

        “At saka kung gusto mo talagang matuto, hindi tayo dapat mag-inuman in public,” dagdag pa ni Kino. “Kailangan, nasa bahay ka. Malasing ka man, hindi  ka magkakalat.”

        “Sa bahay?” ulit ni Monique. “E di diyan din iyon sa kabila. Hindi puwede. Nakakahiya rin kung diyan ako malasing.”

        “E, di doon tayo sa pad ko,” sabi ni Kino. “Ano’ng araw nga ba ang day off mo?”

        “Tuesday and Wednesday,” sagot ni Monique. “Iyon ang medyo matumal na araw, e. Biyernes hanggang Linggo ang mga laging puno ng events. Lunes naman ang madalas na pagdating ng mga booking. Huwebes dumarating yung mga biglaang booking.”

        “Tuesday evening then,” sabi ng binata. “Susunduin kita ng mga five in the afternoon. With the rush hour traffic, mahigit isang oras siguro aabutin ang biyahe natin mula rito hanggang sa pad ko.”

        “Bakit, nasaan ba ang pad mo?” tanong ni Monique.

        “Sa Alabang,” sagot ni Kino.

        “Ang layo pala,” sabi ng dalaga.

        “Problema ba iyon?” sagot ni Kino. “Susunduin naman kita at ihahatid dito.”

        “Okay,” parang balewalang tango ni Monique. “It’s a date.”

 

SA totoo lang ay hindi magkandatuto sa excitement ang dalaga. First date ba naman niya ito sa buong buhay niya.

        Marami na ang nagtangkang mangumbida sa  kanyang lumabas mula nang magtrabaho siya sa Arte’t Kape. Marami na ang nagtangkang manligaw. Pero wala siyang natipuhan. At ang paniniwala ni Monique ay huwag nang paasahin ang mga wala namang maaasaan. Agad niyang pinaprangka ang mga ito.

        Ngayon lang siya pumayag na sumama sa lalaki sa labas ng Arte’t Kape.

        “Pero bakit si Kino pa?” sabi ni Julianna nang magkasarilinan na ang magkaibigan. “At bakit ka pumayag na sumama sa bahay niya? Matindi pa naman ang crush mo sa lalaking iyon. Delikado ka. Madali ka niyang mase-seduce.”

        Natawa si Monique.

        “Baka maunahan ko pa  nga siya, e,” sagot niya.

        “Monique, hindi mo ba alam ang reputasyon ni Kino Sandoval sa mga babae?” sabi ni Julianna. “He doesn’t believe in commitment. Hindi siya nakikipagrelasyon nang matino. Panay fling lang.”

        Nagkibit-balikat ang dalaga.

        “Okay lang,” sagot niya. “Wala naman akong hang-up pagdating doon.”

        “Monique!” parang nanay na saway ni Julianna.

        “Jolen, magkaiba tayo,” paliwanag naman niya. “Alam mo namang kahit noong nasa Colegio pa ako, sabik na sabik na akong makalabas sa mas malawak na mundo. I want to have a taste of everything. Lahat ng bagay na out of my reach noon. Isa na siyempre dito ang men. Don’t get me wrong. Hindi ko naman balak na magwala sa kung kani-kaninong lalaki. Mataas nga ang standards ko, e. He has to be extraordinary. And Kino more than fits that description. Alam kong marami siyang maituturo sa akin. Hindi lang ang pag-inom. At hindi ko rin naman siya hahanapan ng long-term commitment. After all, marami pa rin akong gustong gawin sa buhay ko.”

        “Madaling sabihin iyan,” sagot ni Julianna. “Pero mag-iingat ka. Tandaan mo, bagito ka pa rin sa mundong gusto mong suungin. Hindi mo pa tantiyado ang sarili mo sa ganoong larangan. Akala mo simple lang ang pakikipagrelasyon sa lalaki. No strings attached. Paano kung ma-in love ka sa kanya? Masasaktan ka lang.”

        Nagpakailing-iling si Monique.

        “Hindi ako mai-in love,” pahayag niya. “O, kung mangyari nga iyang sinasabi mo, I assure you, kaya kong suhetuhin ang puso ko. Mas mapapangibabaw ko pa rin ang utak ko. I can take care of myself.”

 

SA kabila ng lahat, kabadung-kabado pa rin si Monique habang papasakay sa kotse ni Kino.

        Kaninang umaga pa lang ay hindi na siya mapakali. At habang naghihintay sa binata ay palamig nang palamig ang kanyang mga palad. Sinasabi niya sa kanyang sarili na iyon ay dahil lamang sa excitement at antisipasyon. Ayaw niyang aminin na talagang ninenerbiyos siya.

        “Ready for your lessons?” tanong pa ni Kino nang magkita sila.

        “I’m ready,” nakangiting sagot niya.

        Nakahanda na nga naman siya sa anumang maaaring maganap. Sa anumang maituturo sa kanya ng binata. Iyon nga mismo ang nakapagpapalamig sa kanyang mga palad.

        “Pasensiya ka na, ha?” sabi ni Kino habang inilalapag sa back seat ng kotse ang nakabalot na pagkaing inorder nito mula sa Arte’t Kape. “Dito na rin ako nagpaluto ng hapunan at finger food natin. Siniguro ko naman na maiba ang menu. Kinausap ko mismo ‘yong chef ninyo. Hindi ito iyong mga madalas mo nang natitikman sa cafe.”

        “Okey lang,” sagot ni Monique. “Hindi naman ako mapili sa pagkain.”

        Nang umaandar na ang kotse, may isinunod siyang tanong sa binata.

        “Wala ka bang tagaluto?”

        “Mag-isa lang ako sa bahay,” sagot nito.

        “Paano sa pang-araw-araw mo?” tanong pa niya. “Ikaw lahat? Marunong ka bang magluto, maglinis ng bahay, maglaba’t mamalantsa?”

        Nagkibit-balikat si Kino.

        “Madali namang mag-maintain ng linis ng bahay,” sagot nito. “Maliit lang ang pad ko at may vacuum cleaner naman. Iyong laundry, dinadala ko sa laundromat. Kasama na ang ironing services. Iyong pagluluto, hindi rin problema. Pag nasa bahay lang ako’t nagtatrabaho, madalas ay prutas lang ang kinakain ko. Lagi rin akong may whole wheat bread sa ref. Nakakabusog na rin iyong bagong init na tinapay at brewed coffee. Bumabawi na lang ako pag nasa labas.”

        “Kaya pala trim na trim ka,” pansin ni Monique.

        Naging pilyo ang ngiti ni Kino.

        “I’m flattered that you noticed,” sabi nito.

        Hindi napigil ang dalaga ang biglang pamumula ng kanyang mga pisngi. Pinilit pa rin niyang makabawi.

        “Talaga namang napapansin ko ang lahat ng lalaking maganda ang physique,” kunwa’y balewalang sagot niya.

        Tumawa na nang malakas si Kino.

        “Iilang babae lang ang umaamin nang ganyan,” sabi  nito. “Magkakasundo kayo ni Paula.”

        “Si Paula Montelibano – the lady sculptor?” sagot ni Monique. “Aba, idol ko siya. Bilib na bilib ako sa kanyang mga male nude sculptured pieces. Kahoy man o marmol, kayang-kaya niyang bigyang-buhay.”

        Tumango si Kino.

        “She knows the male physique so well,” sabi ng binata. “Ikaw ba, masasabi mo rin iyon about yourself?”

        Mas lumalim ang pamumula ni Monique.

        “Hindi naman ako artist,” sagot niya. “Pero marunong akong tumingin. Alam ko kung ano ang maganda. I know what I like.”

        “Masuwerte pala ako,” nakangiti uling sabi ni Kino. “Nagustuhan mo ang aking physique. Tatandaan ko ‘yan sa tuwing tinatamad akong mag-workout. Para naman ma-motivate ako.”

        “Bakit, ako pa lang ba ang nagsabi sa iyo ng ganoon?” hamon ni Monique. “Oh, come on. Ang dinig ko, pila ang female admirers mo. I’m sure, sawang-sawa ka nang makarinig ng ganoong compliment.”

        “Bistado mo na pala ako,” tatawa-tawa pa ring sagot ng binata. “Pero hindi naman totoo iyong pila. Exaggeration na iyon.”

        “Pa-humble ka pa,” sabi ni Monique. “Hindi bagay sa iyo. Alam ko namang hindi ka sanay na nagpapaka-good boy kuno.”

        “Bad boy ba talaga ang image ko sa iyo?” nakataas ang kilay na tanong ni Kino.

        “Hindi naman bad,” sagot ng dalaga. “Naughty lang.”

        “Hmm, I think I like that,” sabi ni Kino.

        Pagkatapos, sumulyap ito sa kanya.

        “Alam mo, naunahan mo ako,” sabi nito. “Baka tuloy isipin mong napipilitan lang akong ibalik sa iyo ang compliment. Pero totoo ito. I think you’re sexy. Pang-nude model ang figure mo. Slim pero full-bodied. Voluptuous.”

        “Para naman tayong may mutual admiration society nito,” sagot ni Monique.

        “Iyan na nga ba ang sinasabi ko, e,” iling ni Kino. “Hindi ka na maniniwala sa akin.”

        “O, sige, thanks for the compliment,” sabi na ng dalaga. “Coming from an artist, nakaka-flatter talaga. Lalo pa iyong sinabi mo na pang-nude model ang figure ko. Kung sa ibang lalaki nanggaling, baka mabastusan ako. Pero from an artist’s point of view, it’s an honor. Puwede ko na palang pangarapin na maging model ng isang classical nude painting.”

        “Why not?” sagot ni Kino. “I’d like to paint you in the nude. Wala pa akong ganoong painting dahil wala pa akong nakitang babae na gusto kong igawa ng ganoon – until I saw you. Will you dare?”

        Iyon ang magic word. Kapag nakakarinig si Monique ng salitang “dare” ay talagang nahahamon siya.

        “Baka hindi ka seryoso, mapasubo ka,” sagot agad niya.

        “Aba seryoso ako,” sagot din agad ng binata. “Ikaw ba seryoso ka?”

        “Hindi mo siguro alam na pantasya na yata ng halos lahat ng babaing nakapanood ng Titanic ang maging modelo ng nude painting, ano?” nakangiting sabi ni Monique. “Pero ako, hindi lang ‘yung pelikulang iyon ang nakapagbigay sa akin ng ganyang ideya. Noong araw pa – noong nag-aaral ako ng Humanities sa college – kapag nakakakita ako ng classical nude paintings, gandang-ganda ako. Naiisip ko na noon na napakasuwerte no’ng modelong napili ng mga masters. Biro mo, na-immortalize ang kanilang beauty. Naging ehemplo sila ng kagandahan through the years.”

        “And you deserve to be one of them,” sabi ni Kino. “Of course, hindi ko naman sinasabi na isa rin akong master sa painting.”

        “But you’re one of the best,” dugtong ni Monique. “Sa bagay na ‘yan, puwede ka talagang magyabang dahil may maipagmamayabang ka naman.”

        “Thank you,” sabi ng binata. “Pero tatandaan ko iyong sinabi mo tungkol sa pagmomodelo para sa painting ko. Sisingilin kita one of these days.”

        “Sabihin mo lang kung kailan,” sagot ni Monique.

        Kampanteng-kampante ang boses niya. Hindi lang alam ng binata kung gaano kabilis ang pintig ng kanyang puso.

        Alukin ba naman siyang maging nude model sa isang painting ni Kino Sandoval. Aba’y hinding-hindi niya tatanggihan ang karangalang iyon. Siguradong ito na ang hinihintay niyang pagkakataong makapagpapasikat sa kanya.

        Hindi na bale ang kanyang nerbiyos. Bahala na kung paano niya kakayanin ang paghuhubad sa harap ng lalaking ito.

        Kunsabagay, higit pa nga sa pagmomodelo nang hubad ang mga eksenang naglaro sa kanyang isipan magmula noong pumayag siyang sumama kay Kino. Kung nakahanda siya sa hanggang doon ay bakit naman siya matatakot sa pagmumodelo lang?

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)