Abakada ng Pag-ibig: Paula Chapter 6

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 6

“WHEN do we start?” tanong ni Richard pagkatapos nilang mapirmahan ang kontrata.

        Lalong napikon si Paula sa parang nakakaloko nitong pagngiti.

        “Right now,” mapanghamong sagot niya. “I have to see you in the nude para masimulan ko ang conceptualization ng gagawin natin.”

        Ang layon niya’y biglain ang kausap.

        Pero siya ang nabigla nang mabilis na hinubad ni Richard ang suot nitong jacket na itim.

        “Right here?” nakangiti pa ring tanong nito. “Right now?”

        Pati si Moncie ay nataranta.

        “Huwag naman dito sa opisina ko,” sabad ng nito. “May sketching room si Paula. Doon kayo.”

        “Lead the way,” sabi ni Richard sa dalaga.

        Hindi na sumama si Moncie.

        Dati naman ay hindi kinakabahan si Paula sa ganoong sitwasyon. Standard procedure na sa kanya ang magdala ng modelo sa sketching room. Pero ngayo’y nanlalamig ang kanyang mga palad.

        Pagpasok nila sa silid na itinoka na ni Moncie sa kanyang sketching sessions, itinuro niya kay Richard ang de-kurtinang dressing room.
        “You can leave your clothes there,” sabi niya. “May mga hangers diyan para hindi malukot ang damit mo.”

        Pagkasabi niyon ay agad na siyang tumalikod. Naging abala sa paglalabas ng kanyang sketching materials mula sa drawer ng isang maliit na desk sa sulok.

        Sandali lang at muli na niyang narinig ang tinig ng binata.

        “Where do I pose?” tanong nito.

        Wala man lang kahit kaunting pagka-conscious sa tinig na iyon.

        Tinatagan ni Paula ang kanyang loob bago niya ito hinarap. Pero nayanig pa rin siya nang makita niya ang kabuuan ni Richard.

        Hindi nga siya nagkamali sa kanyang pagtantiya. Talagang puwedeng tawaging perpekto ang physique ng binata. Hustung-husto sa classical proportions ang sukat ng katawan nito. Well-defined ang muscles sa malapad na balikat at dibdib, makisig na mga bisig, patag na sikmura, matipunong mga hita at mahabang mga binti. Lahat ay nababalutan ng kulay kayumangging balat.

        Umayaw na ang isip ni Paula na dumako ang kanyang tingin sa isang bahagi ng kaharap na katawan.

        Dati naman ay normal lang sa kanya ang pagsipat sa modelo pati ang paghagod ng tingin sa maseselang bahagi ng katawan nito. Kung bakit ngayo’y sadya niyang iniiwas ang kanyang paningin sa gawing iyon. Naduduwag siya.

        Lalol pa’t anumang iwas ang gawin niya ay nakikita pa rin niya mula sa sulok ng kanyang mga mata ang konkretong katunayan ng pagpapaka-macho ni Richard Romero.  Hindi man lang nito tinangkang disimulahin ang kahandaang ipinakikita ng katawan. Para pa itong naghahamon.

        Sa karaniwang modelo, mapang-uyam na tingin ang sagot ni Paula sa ganoong sitwasyon. Pagsasabihan niya agad ang lalaki na umuwi muna’t mag-cold shower bago bumalik para sa sketching session. Lagi namang sapat na iyon para mapahiya ang modelo’t mawalan ng “fighting spirit.”

        Pero sa kaso ni Richard Romero, ni ayaw banggitin ni Paula ang tungkol doon. Hindi niya yata kayang pag-usapan man lang. Patay-malisya na lang siya. Parang walang nakikitang kakaiba. Parang sanay na sa ganoong kondisyon.

        Kailangan niyang magpanggap na relaxed pa rin. Paano’y kampanteng-kampanteng nakatayo sa harap niya si Richard. Kumportable kahit nakahubad at nagngangalit ang pagkalalaki.

        “Will you please turn around?” sabi na lang niya sa binata. “I want to see you from the back.”

        Sumunod si Richard.

        Kung inakala ni Paula na maiibsan ang kanyang tensiyon sa anggulong iyon, nagkamali siya. Dahil kahit pala mula sa likuran ay kahanga-hanga ang katawan ng binata.

        Pilit na itinutuok ni Paula ang kanyang atensiyon sa trabaho.

        “Ano’ng tipo ng trophy ang gusto mo?” tanong niya rito. “Gaano kalaki? Ano ang proportion ng figure sa pedestal? Ano’ng pose?”

        Humarap uli si Richard bago sumagot.

        “I want a piece of art, not a traditional trophy,” sabi nito. “Pang-tabletop. Walang pedestal. Kahit siguro three feet tall ang figure. As to the pose, you’re the artist, so bahala ka na. I’m putting myself in your hands.”

        Kumindat pa ito pagkasabi sa huling pangungusap.

        “I would appreciate it if you try to act professionally, Mr. Romero,” seryosong pahayag ni Paula.

        “Oh, sorry,” nakangiting sagot ng binata. “I didn’t realize na unprofessional na palang matatawag ang pagkindat.”

        “Try to stop acting like a horny teenager,” hindi na napigilang idagdag ni Paula.

        Natawa nang tuluyan si Richard.

        “Hindi na ako teenager and I’m not trying to act like one,” tugon nito. “I’m simply not acting, period. What you see is just the naked truth. At wala akong magagawa kung ito ang totoong nararamdaman ko sa mga oras na ito.”

        Tumaas ang kilay ni Paula.

        “Hindi mo pa ba kayang kontrolin ang sarili mo sa edad mong iyan?” panunuya niya rito.

        “Hindi ko kontralado ang natural na reaksiyon ng aking libido lalo na’t nakahubad ako sa harap ng isang very attractive woman,” kampanteng sagot ng binata. “Pero kung ang inaalala mo’y baka kung ano ang ipilit ko sa iyo, you have nothing to worry about. I never have to force myself on women. And I don’t intend to force myself on you.”

        “Dapat lang,” taas-noong pakli ng dalaga.

        “Hindi ko nakakalimutan ang preference mo,” parang nananadyang pahabol ni Richard. “It has be on your own terms, hindi ba? You like to be in control.”

        Napahumindig si Paula.

        Bakit ba kapag si Richard ang nagsalita, kahit ano na lang ay nagiging napakasensuwal sa pandinig?

        Kailangan niyang panghawakan ang sitwasyon.

        “Well, I’m definitely in control right now,” sagot niya. “At huwag na tayong magsayang ng oras. Pag-isipan na natin ang pinakatugmang pose para sa sculpture mo.”

        Naglakad siyang paikot kay Richard. Sinikap na gawing napakapropesyunal ng kanyang tinig.

        “I suggest we use wood,” sabi niya. “Mas warm ang dating. Mas buhay. Bagay rin sa kulay mo. At mas kaya kong ilabas ang mga detalye ng muscles mo.”

        “Okay,” tango ni Richard. “If you think that’s best.”

        “May limitations nga lang tayo sa kahoy,” paliwanag niya. “Mahirap kumuha ng malalaking piraso ngayon. Kailangang vertical ang line ng pose mo. Iyong madaling pagkasyahin sa makukuha nating troso.”

        “Just tell me what you want me to do,” sagot ni Richard. “Your wish is my command.”

        Lumayo si Paula. Kumuha ng perspektiba. Sinipat ang binata mula sa kabilang dulo ng silid.

        Lalo siyang lihim na humanga sa kumpiyansa ni Richard sa sarili. Kahit nayayabangan siya rito, nakakabilib pa rin na hindi man lang ito naku-conscious sa kanya. Walang anumang awkwardness sa pagkakatayo nito sa gitna ng kuwarto.

        Doon nagkaideya si Paula.

        “Ano sa palagay mo kung i-sculpt kita nang ganyan na ganyan lang?” tanong niya. “The athlete at rest. Simple lang. We can show quiet strength in reserve. Power contained in every defined muscle.”

        “You have a way with words,” sagot ni Richard. “Hindi ka lang pala artist. Puwede ka ring writer. Dine-describe mo pa lang, nae-excite na ako.”

        “Madali ka naman yata talagang ma-excite,” mapaklang pansin ni Paula.

        Natawa na naman si Richard.

        “I like your sense of humor, too,” sabi nito.

        “So, pumapayag ka na sa idea ko?” tanong ng dalaga.

        “Kung nagugustuhan mo ba ang nakikita mo, di iyon na ang gawin natin,” nakangiting tugon ni Richard.

        Hindi pinatulan ni Paula ang makahulugang pananalita nito.

        “Kaya mo bang mag-pose for the sketches ngayon?” sa halip ay itinanong niya. “Mga two to three hours siguro.”

        “That’s fine with me,” tango ng binata.

        Humatak ng upuan si Paula. Kinuha ang kanyang sketchpad at pencil.

        Nagsimula siya mula sa puwestong kaharap ang binata pero malayo. Gusto niyang makuha ito mula sa malayong perspektiba. Mahuli ang pangkabuuang dating ng posture nito. Doon pa lang kasi ay kitang-kita na ang lakas ng kumpiyansa nito sa sarili.

        Maya’t-maya ay nagbabago siya ng puwesto. Paikot sa binata. Pagkatapos, palapit nang palapit.

        Sa malapitan, nagsimula siya sa likod. Mas kaya niyang mag-concentrate sa mga muscles nito sa likod.

        Tumagal siya sa pagguhit ng pang-upo ng binata. Iba’t-ibang anggulo. Kailangang mailapat niya sa sketchpad ang kagandahan ng porma niyon. Sayang kung hindi.

        Lahat ng detalye ng katawan ni Richard ay pinag-ukulan niya ng atensiyon. Pati bukung-bukong. Kakatwang pati ang bukung-bukong nito’y elegante ang pagkakahubog.  Umabot siya sa puntong kailangan na niyang lumipat sa harap. Kunin sa malapitan ang mga detalye sa bahaging iyon.

        Sa mukha pa lang ni Richard, medyo nahirapan na siya.

        “Huwag mo akong titingnan,” madalas niyang kailangang ipaalala dito. “Look straight ahead. Sa malayo.”

        Siya kasi ang nako-conscious kapag nagtatama ang kanilang tingin.

        Habang iginuguhit niya ang mukha nito, lalo niyang nadiskubreng tumitindi ang nadarama niyang atraksiyon sa binata. Sa kabila ng lahat ng ipinipintas niya rito, parang gustung-gusto niyang haplusin ang mukhang iyon.

        Pero pinakamahirap pa rin sa lahat nang dumating siya sa puntong kailangan niyang iguhit ang pinakamaselang bahagi ng katawan nito. Halos hindi siya makatingin sa simula. At nanginginig na yata ang kanyang ekspertong mga kamay.

        May isa pa siyang problema.

        “Gusto mo bang ganyan ang lumabas sa iyong sculpture?” napilitan siyang magtanong kay Richard. “Hindi naman yata tugma iyang estado ng katawan mo sa gagawin nating athlete at rest.”

        “Why not?” sagot ng binata. “The athlete at rest can turn to other interests, hindi ba?”

        “Baka naman ang lumabas na sculpture natin ay the athlete in heat,” ganti niya.

        “Okay lang,” tumatawang sang-ayon ni Richard. “Akung-ako nga iyon.”

        Kamuntik nang humulagpos mula sa bibig ni Paula ang salitang “Bastos!” Pero nakapagpigil pa rin siya. Alam niyang pinipikon lang talaga siya ng kaharap.

        “Bahala ka,” sa halip ay isinagot niya. “Ikaw naman ang magbabayad. At mukha mo ang mababalandra roon, among other things.”

        “Walang problema,” pagkikibit-balikat ni Richard. “I intend to keep it in my bedroom anyway.”

        Hindi na sumagot ang dalaga. Ibinalik niya sa pagguhit ang kanyang intensiyon.

        Ngayon lang siya makakaguhit ng ganoon. Ibang-iba kaysa sa mga dati na niyang iginuguhit.

        Dati, palibhasa nga’y ang requirement niya sa modelo na “at rest” ang pagkalalaki, hindi niya iyon kailangang pagtuunan ng ganoong atensyon. Maging sa kanyang mga finished sculptures ay disimulado lang ang bahaging iyon kahit makatotohanan. Kaya nga nasabi ni Richard noong isang gabi na hindi raw ito impressed sa physical attributes ng kanyang mga modelo.

        Kaya rin siguro pinaninindigan ng binata na maiba ang sculpture nito. Iyong nakalahad nang husto ang lahat ng assets nito.

        Napilitan tuloy siyang isalin sa kanyang sketchpad pati mga detalye niyon. Napilitan siyang tumingin.

        At sa kanyang pagguhit, naramdaman ni Paula ang ganap na pamumulaklak ng kakaibang pangangailangan sa kanyang kaibuturan. Sa buong buhay niya’y ngayon lang siya nakadama ng ganito. Ngayon lang nahinog nang husto ang aspetong ito ng kanyang pandama.

        Bago siya natapos ay natanggap na niya ang katotohanan. Hindi biro ang kanyang nadaramang atraksiyon kay Richard Romero.

        Kung sabagay, natural pa rin ang kanyang reaksiyon, katwiran ni Paula sa sarili. Katulad din ng natural na reaksiyon ng katawan ni Richard pagharap sa kanya.

        Kalmado na siya habang inilalagay ang finishing touches sa kanyang mga sketch. Hindi na kasi niya kailangang itanggi sa sarili ang nadarama.

        Hindi rin niya akalaing tumatagos din pala sa pandama ni Richard ang kanyang nararamdaman.

        “Okay, that’s it,” sabi ng dalaga. “Puwede ka nang magbihis. I’ll work from these sketches on my own. Tatawagan ka na lang ni Moncie kung tapos na ang piece.”

        “That’s it for the work,” sagot ni Richard na hindi tumitinag mula sa kinatatayuan. “Paano naman tayong dalawa?”

        Tumaas ang kilay ni Paula.

        “Tayong dalawa?” ulit niya. “What about us?”

        “Come on, Paula, don’t play naive with me,” sabi ng binata. “Alam nating pareho what’s going on. On my part, it has been very obvious since the first night we met. Siguro naman, sapat na ring proof itong state ko for the past few hours. You know how much I want you. Huwag mo ring sasabihing hindi ka attracted sa akin. We both know you want me, too. At pumapayag ako sa mga kondisyon mo. Everything will be on your terms and you call the shots. Malinaw. No expectations. Walang lokohan. So ano pa ang problema?”

        “Ganyan lang ba kadali sa iyo ang magyaya?” sagot ni Paula. “Parang nagyayaya ka lang na kumain sa labas.”

        “Well, it’s the same basic need,” katwiran ni Richard. “And I’m always honest with my feelings. Besides, sabi mo, you’re open to the possibility of a purely physical encounter – even at least once. So all I’m asking is that you accept your feelings about me and do something about it.”

        Hindi agad nakaimik si Paula.

        “I’ll think about it,” sabi niya pagkaraka. “But don’t call me. I’ll call you.”

        Habang nagbibihis si Richard ay lumabas na siya ng silid na iyon. Nagbilin lang siya kay Moncie at agad nang tumakas. Magulo ang isip.

 

IBA pala kasi iyong tanggap na niya ang kanyang nararamdaman. Ibang-ibang usapin din naman kung pagbibigyan nga ba niya ang kanyang nadarama.

        Nasa bahay na si Paula at nakakulong sa kanyang studio ay natataranta pa rin siya.

        Bakit ba kay Richard pa niya naramdaman ang ganito? Susuko ba siya sa binata?

        Ni ayaw muna niyang buksan ang iniuwing sketchpad. Pero kahit naman hindi niya iyon tingnan, memoryado pa rin niya ang kabuuang anyo ng binata. Mula sa lahat ng anggulo. Hanggang sa pinakamaselang detalye.

        Paano ba niya sisimulan ang sculpture ng binata kung ganito ang kanyang nararamdaman?

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)