Click Below to Find Titles to Read

List of Free Maia Jose Novels to Read

Linggo, Hunyo 18, 2023

Abakada ng Pag-ibig: Queenie Chapter 3

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 3

STANDING ovation ang naging tugon ng mga panauhin pagkatapos ng palabas.

        Maluha-luha si Queenie habang tinatanggap ang malaking bouquet of roses na iginawad sa kanya ni Don Jose habang nakatutok sa kanila ang spotlight.

        Nakamata lamang si Joed. Walang mababasang ekspresyon sa mukha ng binata. Nakatago ang anumang saloobin nito.

        Malaking kabawasan sa tuwa ng dalaga ang makita ang anak ni Don Jose na nakatayo roon nang ganoon. Alam kasi niyang hindi ito nakikiisa sa kanilang kasiyahan.

        Hindi na lamang tears of joy ang nagbabantang bumulwak mula sa kanyang mga mata. Kasama na rin doon ang sama ng loob at pagkapikon.

        Bakit ba kasi siya ginaganito ni Joed Del Oro? Wala naman siyang ginagawang masama. Wala siyang kasalanan sa binata.

        Ang isa pang mas mahalagang katanungan ay kung bakit iniinda niya nang masyado ang reaksyon sa kanya ni Joed? Kung sa ibang tao ay wala siyang pakialam, bakit dito ay masyado siyang apektado?

        Mabuti na lang at napigil pa rin niya ang kanyang sarili. Hindi siya tuluyang naiyak.

        Pagkatapos ng parangal sa designer, sinimulan na ang auction.

        Mainit ang bidding. Sunud-sunod. Maraming naglalaban para sa bawat piece. At palibhasa pawang may ibubuga ang mga naroon, pataas nang pataas ang mga bid. May halo nang payabangan.

        Nang matapos ang gabi, sold-out ang isangdaang piraso ng alahas. Five million pesos ang pinakamababang final selling price, para sa isang pinkie ring.

Nine hundred fifty million pesos ang pangkabuuang benta. Binayaran ng mga personal checks. Pero hindi pa naiuwi ng mga buyers ang mga alahas. Resibo pa lang ang hawak ng bawat isa.

Bilang security measure kasi ay ibabalik ang mga alahas sa safety deposit box ng hotel na babantayan naman ng isang special private security team. Kinabukasan ay isa-isang ihahatid ng security team ang mga alahas sa mga safety deposit box sa bangko ng bawat buyer.

        Kailangang gawin ang ganoong precautionary measures para maiwasan ang mga hindi-magandang pangyayari. Alam ng publiko ang tungkol sa auction at hindi malayong tambangan ng mga masasamang loob ang mga magsisiuwi mula sa Diamond Gala Night.

        Batay sa total sales, may utang pang 275 million pesos ang Del Oro Jewelers kay Queenie Estrella. Bale 30% ng total sales minus yung nabayaran nang downpayment sa kanya na sampung milyong piso.

        “The money will be deposited in your account first thing tomorrow morning,” pangako ni Don Jose.

        “Hintayin na muna nating ma-clear ang mga tseke nila,” parang nag-aalangang sagot ng dalaga.

        Nalulula pa rin siya sa halagang pinag-uusapan.

        Natawa ang matanda.

        “Huwag mong iparirinig iyan sa buyers natin at maiinsulto sila,” paalala nito. “These people never give out bouncing checks. Karugtong ng pangalan at pagkatao nila ang kanilang mga personal checks. So, you have nothing to worry about, my dear.”

        “Hindi yata ako makakatulog,” iling pa rin niya. “Kahit sa habambuhay ko, hindi ko akalaing makakaipon ako ng ganyan kalaking halaga.”

        “But you deserve it,” giit ni Don Jose. “At simula pa nga lang iyan. Philippine market pa lang ito. Hindi pa tayo nakakapagbenta sa Southeast Asia, sa US, sa Europe ng pieces. We can target those markets for your next collection. Binigyan ko lang ng partida ang mga kababayan natin para hindi naman masabing una pang nagkaroon ng mga Queenie Estrella originals ang mga banyaga.”

        Napayuko si Queenie.

        Sa isang parte ng puso niya’y alam niyang totoo namang deserving siya sa mga nakakamtan niya ngayong tagumpay. Hindi nga ba't nauna nang patunay ang natanggap niyang international awards? Kung hindi siguro siya na-recruit agad ni Don Jose ay may mga international jewelry companies pang mag-uunahan din sa pagkuha sa kanyang serbisyo.

        Pero kung bakit ngayon - sa harap ni Joed Del Oro - ay parang naiilang siyang tanggapin ang halagang para naman talaga sa kanya. Pinaghirapan niya. Pinagtrabahuhan nang matino.

        Bakit ba siya nagpapadala sa pagmamaliit nito?

        Hindi nga ba’t mas may karapatan siya sa perang iyon dahil nga siya ang nagtrabaho? Kung tutuusin, si Joed ang dapat na mahiya sa kanya. Tatanggap ito ng kaparte dahil lamang nagkataong anak ito ni Don Jose, kahit pa wala naman itong naitulong sa paghahanda para sa Diamond Gala Night o sa iba pang bahagi ng family business nitong nakaraang ilang taon.

        Humugot ang dalaga ng malalim na buntonghininga. Sabay taas uli ng noo.

        Wala nga pala siyang dapat na panagutan kay Joed Del Oro.

        Bilang pagpapatunay sa kanyang saloobin ay hinanap pa ng kanyang paningin ang kinaroroonan ng binata. At tama nga ang kanyang hinala. Mula sa kinatatayuan nito sa isang bahagi ng ballroom ay nakamasid pa rin ito sa kanya. Parang nang-uuri pa rin ang mga mata.

        Sinalubong ni Queenie nang diretso ang titig ni Joed. May di-maitatagong pagmamalaki sa kanyang kabuuang anyo. May paghamon.

        Isa namang nakaiinsultong ngiti ang iginanti nito sa kanya, kasabay ng parang nakakaloko ring pagsaludo. Pagkatapos ay tumalikod ito’t basta na lamang umalis ng bulwagang iyon.

 

PINAPANGAKO ni Don Jose si Queenie na makipagkita sa ng pinagkakatiwalaan nitong financial adviser kinabukasan din nang umaga. Kasabay iyon ng paglipat ng malaking halaga sa pangalan ng dalaga.

        “Hindi na barya ang hawak mo ngayon kaya kailangan mo na ng sound financial advice, hija,” sabi ng Don. “And I won’t entrust you to anybody else except my very own compadre.”

        Buong umaga nga’y nakipagpulong siya sa dalawang matanda. Ang isa’y si Atty. Geronimo Brillantes - isang CPA-lawyer na direktor ng isa sa pinakamalalaking bangko sa bansa at ng mahigit isang dosena pang ibang mga kompanya. Tinuruan siya ng mga ito nang tungkol sa iba’t ibang investment instruments.

Ang napili niyang paglagakan ng pinakamalaking bahagi ng kanyang kinita ay ang walang kalugi-luging blue-chip stocks. Naglaan din siya ng trust fund para sa bawat isa sa tatlo niyang mga kapatid, liban pa sa ilang milyong ganap na niyang inilipat sa pangalan ng kanyang ina. Iba na rin kasi iyong may hawak itong halaga na maaari nitong gamitin sa anumang paraan na hindi na kailangan pang ipagpaalam sa kanya.

        Natapos ang pulong na iyon sa isang masaganang pananghalian, kasama pa rin ang compadre ni Don Jose na si Atty. Brillantes.

        Pagkapananghalian ay saka lamang nagkasarilinan sina Queenie at Don Jose. Nakaalis na si Atty. Brillantes.

        Naiwan silang dalawa sa pribadong function room ng pinuntahan nilang Japanese restaurant. Sumisimsim ng green tea.

        “Hija, I apologize once again for Joed,” sabi ng matanda. “Nakakahiya ang inasal niya sa iyo kagabi.”

        “Don’t apologize for him,” sagot niya. “Hindi mo naman kasalanan kung ganoon siya. I’m sure you raised him well. Pero kung ano man ang piliin niyang gawin ngayong hindi na siya minor, sariling diskarte na niya iyon. You’re no longer responsible for him or his mistakes.”

        “Kaya?” malungkot na pagdududa ng don. “Ang alam ko’y nagkakaganyan siya dahil sa galit niya sa akin. He blames me for his mother’s death, you know.”

        Nanghilakbot ang dalaga.

         “How awful!” bulalas niya. “Ang sama naman niya. That’s so unfair. Hindi ba’t cancer ang naging sakit ni Donya Aurora? How can he blame you for that?”

        Nagkibit-balikat ang matanda. Parang biglang naging pagod na pagod.

        “It’s a long, long story,” sagot lang nito. “Maybe one day I’ll tell you. Pero hindi pa ngayon - because even my own son doesn’t know all of it yet.”

        “Bakit hindi kayo mag-usap?” maingat na sabi ni Queenie. “Maybe if you tell him the whole story, he’ll finally understand.”

        “He won’t believe me,” iling ni Don Jose. “He won’t even listen to me.”

        “But have you even tried?” tanong ng dalaga.

        Napabuntonghininga ang matanda.

        “The truth is, lagi nga rin akong umaatras kapag nagiging brusko na ang mood niya,” amin nito. “Rather than risk a confrontation, ako na ang umiiwas sa gulo. Hindi ko rin magawang sabihin sa kanya ang lahat.”

        “Kaya siguro inaakala niyang may guilt ka ngang itinatago,” hula ni Queenie. “Baka kailangan lang ninyo ng isang heart-to-heart talk.”

        “Ewan ko kung kakayanin pa ng puso ko,” sagot ng don.

        Nabahala ang dalaga.

        “But you’re healthy,” sabi niya. “Hindi ko alam na may sakit ka pala sa puso.”

        “Nothing serious,” sagot agad ni Don Jose. “Alta presyon lang ito at paminsan-minsang chest pains. Natural na sa edad kong ito.”

        “Dapat pala, regular kang nagpapa-check-up,” sabi ni Queenie. “Hindi biro iyan. Lalo na kapag ganitong under emotional stress ka. I think your son should know about your condition. Para naman hindi siya padaskul-daskol sa pagtrato sa iyo.”

         “No,” iling ng matanda. “Ayoko namang magbago siya dahil lang dito. At the very least, I want us to be honest with each other. Kahit pa ang kalabasan niyon ay makita kong negatibo ang feelings niya toward me.”

        “But you’re not being totally honest with him,” paalala ng dalaga. “Ikaw na mismo ang nagsabing he doesn’t know the whole story yet. I think it’s about time you tell him everything.”

        Natigilan si Don Jose. Pagkatapos, matamlay na nangiti.

        “You’re sharp, as always,” sabi nito. “At iyan ang gusto ko sa iyo. You’re honest with me. Kahit kailangang pagsabihan mo ako.”

        “It’s for your own good,” sagot ni Queenie. “Ganito rin ako sa mommy ko. Kahit pa sa daddy ko noon – kahit ang bata-bata ko pa noon. I have always been honest with them, the way I am with you.”

        “You’re a good daughter,” tango ni Don Jose. “To them and to me.”

        “And you’ve been a good father figure to me,” nakangiting tugon ng dalaga. “I’m sure you’ve always been a good father to Joed, as well. So panindigan mo na iyon. Go all the way. Kung hindi niya tanggapin ang ilalahad mo, at least you did your part.”

        “Palagay ko nga kailangan ko nang lakasan ang loob ko,” sabi ni Don Jose. “Patawarin na lang ako ni Aurora kung susuwayin ko na ang bilin niyang huwag sabihin kay Joed ang totoo. Five years is a long time to keep a secret from our own son.”

        Nagtaka si Queenie.

        “Si Dona Aurora ang nagbilin na paglihiman mo si Joed?” sabi niya.

        Tumango ang matanda.

        “At tulad ng lagi kong ginagawa noong nabubuhay pa siya, I’m still a slave to her every wish,” malungkot na sagot nito.

        Walang masabi si Queenie.

        Hindi niya talaga masakyan. Bakit gugustuhin ng isang ina na paglihiman ang sariling anak? Lalo pa kung mangangahulugan iyon ng pagkasira ng relasyon ng maiiwang mag-ama?

        Hindi ganoon ang nakalakhan niyang kalakaran sa loob ng isang pamilyang nagmamahalan sa isa’t isa.

        Ano ang malalim na problema ng pamilyang Del Oro para umabot ang mga ito sa ganoon kasalimuot na sitwasyon?

        Ngumiti sa kanya si Don Jose. Malungkot pa ring ngiti.

        “I can’t promise when, pero paghahandaan kong kausapin si Joed,” pahayag nito. “Thank you for your suggestion. You’re wise beyond your years, you know.”

        “Ewan ko kung wise nga bang matatawag iyon,” pagkikibit-balikat ng dalaga. “Basta ako, I follow what my heart tells me is the right thing to do. And then…bahala na.”

        “Isang bagay nga pala ang kailangan kong unahing ipaliwanag kay Joed,” habol ni Don Jose. “Iyong tungkol sa atin. Palagay ko, napaniwala siya sa mga tsismis. Unfair sa iyo. I have to set things straight.”

        Nagkibit-balikat uli si Queenie.

        “Bahala ka,” sagot niya. “Basta ako, alam kong wala akong dapat panagutan kaninuman.”

        “Pagbalik natin sa bahay, chances are, you’ll run into Joed again,” paalala ni Don Jose. “Kung ako ang tatanungin mo, tama iyong ginawa mo sa kanya kagabi. Stand up to him. Huwag na huwag kang magpapa-intimidate.”

        Sa compound din kasi ng malaking bahay ng mga Del Oro sa New Manila naroon ang head office ng Del Oro Jewelers. Karugtong ng antigong mansiyon ang modernong annex building.

        “He’s staying with you?” gulat na sabi ni Queenie.

        Tumango ang matanda.

        “Doon na pala siya sa bahay dumiretso kahapon mula sa airport,” sagot nito. “Pagkatapos, nagbihis na agad at sumunod sa atin sa New Haven. Kagabi, nauna pa siya sa aking umuwi sa bahay. And he didn’t even wait up for me. Nakakulong na sa dati niyang kuwarto pagdating ko. Kinatok ko pero hindi ako pinagbuksan. Ngayong umaga naman, nasa gym na raw nang magising ako. Hindi pa bumabalik hanggang sa makaalis ako ng bahay. I’m warning you, though. Posibleng nasa opisina iyon pagbalik natin doon. I don’t know why after all these years, bigla na lang siyang magpapakita ng interes sa kumpanya.”

        “Maybe because of the amount you’re paying me,” hula ni Queenie. “Hindi birong halaga iyon.”

        “Na sulit na sulit naman sa laki ng halagang ipinapasok mo sa Del Oro Jewelers,” sagot ni Don Jose. “Matagal na kaming hindi nakakabenta nang ganoon kalaki, a. These past years, sa abroad na bumibili ang mga suki namin ng kanilang major jewelry pieces. Mas gusto nilang gumastos sa mga designer brands like Cartier. Ngayon, may panapat na tayo. Lalo na kapag ni-launch natin next year ang international collection mo. Walang mairereklamo si Joed sa napakalaking kontribusyon mo sa Del Oro Jewelers, hija.”

         “I want to say that I don’t care what he thinks,” sabi ni Queenie. “Pero imposible yata iyon. Hindi siya ibang tao, e. Anak mo siya. Makakaapekto sa iyo – and, therefore, sa akin na rin – ang anumang inaakala niya tungkol sa atin.”

        Alam ng dalagang hindi lang iyon ang dahilan kung bakit apektadong-apektado siya ng mga reaksyon ni Joed - pero sa ngayo’y hanggang doon pa lang ang kaya niyang maipaliwanag. Naguguluhan pa siya sa iba niyang mga nadarama.

        “So, what do you want to do about this?” tanong ni Don Jose. “Kung ayaw mo siyang makaharap, we can make arrangements. Kukuha ako ng ibang lugar na kung saan ka puwedeng magtrabaho in peace.”

        “E di para naman akong guilty na takot humarap sa kanya,” palag agad ni Queenie. “No way. Don’t worry, I can handle him.”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento