Abakada ng Pag-ibig: Queenie Chapter 5

 FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 5

MAGKAHIWALAY na kotse ang ginamit nina Queenie at Don Jose papuntang New Manila. Sakay ang matanda ng Benz nitong minamaneho ng katiwalang driver cum bodyguard. Dala naman ni Queenie ang sarili niyang kotse.

        Sa daan ay binabalikan ng dalaga sa isip ang mga napag-usapan pa nila ng Don tungkol sa anak nitong si Joed.

        “Magmula noong maliit pa siya, mas katulad ko talaga ang ugali ng batang iyan,” sabi ng ama. “Hindi siya madaldal at outgoing na tulad ni Aurora. Tahimik lang siya. Laging seryoso. Bihirang magsalita, pero lagi namang may sense. Kaso nga lang, noong namatay ang kanyang Mama, naging bitter siya. Iyong bibihira na nga lang niyang pagbibitiw ng salita, naging matalas pang mga pananalita.”

        “Sabi mo, fresh from college lang siya noon,” sagot ni Queenie. “Ang bata naman niyang naging masungit.”

        “And look at him now,” sabi ni Don Jose. “A dark, brooding man at twenty-five. Parang pasan-pasan ang buong mundo sa kanyang mga balikat.”

        “Mabuti at hindi ka naging ganoon,” pansin ng dalaga. “Pareho lang naman kayong nawalan ng minamahal, a.”

        “Kung pinagbigyan ko lang ang sarili ko, I would have been worse than that,” amin ni Don Jose. “But I had to take control of myself. Ako ang mas nakatatanda, ako ang kailangang umunawa at mag-adjust. And besides, sino pa ang mangangalaga sa kanyang inheritance na inabandona kung hindi ako? Pinagyayaman ko lang naman ang Del Oro Jewelers para sa kanya at sa kanyang future.

        “Kahit umalis siya, itinuloy ko pa rin ang pagpapagawa sa opisina niya sa head office. You’ve seen it. May pangalan niya sa pinto. Kumpleto sa gamit. Just waiting for him. At kumpleto rin namin siyang pinapadalhan ng lahat ng reports tungkol sa kompanya. He’s informed of every single detail. So, he can, indeed, come back any time and take over from me.”

        “Kaya pala nalaman niya ang tungkol sa akin,” sabi ni Queenie. “And he didn’t like the report.”

        “Palagay ko, hindi ang report ang nakaalarma sa kanya kundi ang mga tsismis,” sagot ni Don Jose.

        “Dapat ay tinanong ka muna niya bago siya nagpapaniwala sa kung sinu-sino lang,” katwiran ng dalaga.

        “I think that’s exactly why he’s here,” tango ng matanda. “Iyon nga lang, hindi niya ako matanong nang diretsahan.”

        “Nakakalungkot naman na may gap kayong mag-ama,” iling ni Queenie. “Para pa naman kayong pinagbiyak na bunga.”

        “Hindi,” tanggi ni Don Jose. “Namana ni Joed ang kanyang pagiging magandang-lalaki kay Aurora. Nakuha niya ang classic features ng kanyang Mama.”

        “Maybe so,” sagot ni Queenie. “Pero mas magkamukha pa rin kayo dahil kuhang-kuha naman niya ang mga facial expressions mo at pati na rin ang tindig mo. Kahit nga ang imposing presence mo at air of authority, nasa kanya rin.”

        “Why, thank you,” nakangiting sabi ng matanda. “I consider that a great compliment. Lalo pa’t lagi nang habulin ng mga babae si Joed. Women fall all over him, kahit pa noong nasa college siya. Wala pa nga lang siyang naging seryosong nobya. Ewan ko lang nitong nasa States siya.”

        “A lot of women go for the strong and silent type,” sabi ng dalaga. “Attractive din sa marami iyang katulad niyang suplado at may air of mystery.”

        “Ikaw ba, hija, may boyfriend na?” biglang tanong ni Don Jose. “Hindi ko pa yata nababalitaan ang tungkol sa parteng iyan ng buhay mo.”

        Nagulat si Queenie. Agad na pinamulahan ng mukha.

        “I don’t have time for that,” sagot niya. “Noong nasa college ako, hectic ang schedule ko sa pag-aaral at sa aking part-time jobs. After college naman, alam mong tumuloy agad ako sa Japan, Italy at France. Panay aral at competitions din ang inatupag ko roon. And then this past year, nakatutok lang ako sa trabaho ko.”

        “Now that you’re a success, dapat mo naman sigurong atupagin ang iyong personal life,” payo ng matanda. “Your lovelife, to be exact.”

        Tumawa lang si Queenie.

        Ni hindi nga niya napag-iisipan ang bagay na iyon mula’t sapul. Wala pa rin naman kasi siyang nakilalang lalaki na nakakuha ng kanyang pansin.

        Liban nga lang kay Joed Del Oro.

        Bakit nga ba ganoon na lang ang atraksyong nadama niya sa binata sa unang pagkakita pa lang niya rito sa personal? Kung tutuusin, dapat sana’y hindi na siya nabigla dahil kabisado na niya ang mukha nito sa mga litrato’t sa video. Pamilyar na sa kanya ang mga kilos nito’t pagsasalita. Pero iba pala sa harapan.

         Ang nakakainis pa, nananatili ang atraksyon niya sa binata kahit inis na inis na siya rito. Kahit gustung-gusto na niya itong sampalin.

        Hindi nga nakakapagtakang marami raw mga babaeng nagkakandarapa kay Joed.

        Ah, pero iba siya. Kahit ganito ang kanyang nadarama, hinding-hindi siya tutulad sa kanila.

        Sa kotse pa lang ay inihanda na ni Queenie ang kanyang sarili sa muli nilang paghaharap ng binata.

 

MAGKASABAY na sila ni Don Jose pagpasok sa opisina ng Del Oro Jewelers. Nakaakbay pa kay Queenie ang matanda.

        Dati na naman nilang gawi iyon. Walang malisya. Tulad lang ng kung paano inaakbayan ng isang ama ang paboritong anak na babae.

        Pero matalim ang tinging ipinukol sa kanila ni Joed.

        Kausap nito ang chief accountant nila.

        “Hello, son,” parang walang anumang bati rito ni Don Jose. “Have you settled in your office? Kung may gusto kang papalitan doon, just do it. Kung may kailangan ka, just say so.”

        “I’m fine,” maikling sagot ng binata.

        “Does this mean you’ll be staying for good?” tanong pa ng matanda.

        Nagkibit-balikat si Joed.

        “Depende,” sagot nito.

        Hindi na nag-usisa pa si Don Jose.

        “Everything here is at your disposal,” sabi nito. “If you can spare me a moment, puwede ba kitang makausap sa kuwarto ko?”

        “Pupuntahan na lang kita,” sagot ng binata.

        Walang nagawa ang ama kundi tumango na lamang.

        Magkatabi lang ang opisina nina Don Jose at Queenie. Nasa kaliwa ng opisina ng matanda ang opisinang nakalaan kay Joed. Nasa kanan naman ang sa dalaga.

        Nakaakbay pa rin ang Don kay Queenie habang papunta sa pribadong mga opisina nila. Inihatid siya sa may pinto ng kanyang silid bago ito nagtuloy sa sarili namang kuwarto.

        Parang hapung-hapo si Queenie nang maupo sa kanyang executive swivel chair. Kahit hindi sila nag-usap ni Joed ay para na rin siya nitong inakusahan nang harapan. Iyon ang mensaheng ipinarating ng mga mata nito.

        At kahit sinalubong lang niya uli ng diretsong tingin ang titig nito kagaya kagabi, pakiramdam niya’y para na siyang nakihamok sa giyera. Nakakapagod pala ang ganoon.

        Itinukod ng dalaga ang dalawang siko sa executive desk. Isinubsob ang kanyang mukha sa dalawang palad. Huminga nang malalim.

        Dalawang mabilis na magkakasunod na katok ang narinig niya mula sa pinto.

        Hustong katataas lang niya ng kanyang mukha nang kampanteng-kampanteng pumasok si Joed.

        “Good morning,” sabi nito habang papaupo sa gilid ng kanyang mesa.

        “That’s a rather delayed greeting,” nakataas ang kilay na sagot niya. “But good morning to you, too.”

        “Galing pala kayo sa meeting kay Attorney,” sabi ng binata. “Nalaman ko sa secretary ni Papa. Of course, he wouldn’t entrust you to anybody else. Talagang inaalagaan ka niya nang mabuti, ano?”

        “Tinulungan lang nila akong i-invest ang aking hard-earned money,” sagot ni Queenie.

        “Oo nga pala,” tango ni Joed. “Two hundred seventy five million from last night, puwera pa sa naunang downpayment na ten million.”

        “Mas malaki naman nang di hamak ang share mo kaysa roon,” paalala ni Queenie. “Ano ba ang ikinagagalit mo?”

        Nagtaas ng dalawang palad ang binata.

        “Hey, I’m not mad,” sagot nito. “In fact, tanggap ko nang totoo ang ipinamukha mo sa akin kagabi - na ipinamumukha mo uli sa akin ngayon. Dapat nga pala akong magpasalamat sa iyo dahil nag-aakyat ka ng malaking income sa kompanya. At dahil kumikita ako sa pinagpaguran mo samantalang I didn’t even lift a finger. So, what do you want me to do? Genuflect?”

        Mapang-uyam pa rin ang tono nito at maging ang pagkakangiti.

        Kating-kati na ang mga palad ni Queenie na manampal kahit hindi pa niya nagagawa iyon kaninuman sa buong buhay niya.

        “Get out of my office,” sa halip ay utos niya rito sa kontroladong tinig.

        “Yes, your highness,” sagot ni Joed. “Anything you say, your highness.”

        At paatras pa itong lumabas ng kanyang silid. Nakayukod.

        Kung hindi lang nakakahiya sa mga empleyadong makakarinig sa labas ay gusto na niyang ibato sa isinara nitong pinto ang mabigat na paper weight na nakapatong sa kanyang mesa.

        Mangiyak-ngiyak sa matinding pagkainis si Queenie.

        Bakit ganoon? Tinanggap nga ni Joed ang katotohanan pero mula naman sa bibig nito’y parang kaysama-sama pa rin niya.

        Gusto na niyang umuwi. Umalis sa teritoryo nito. Pero naisip niya, nananadya talaga ang binata. Pinipikon siya. Gusto nga siyang paalisin. Gusto nga sigurong mag-resign na lang siya.

        Lumakas ang determinasyon ni Queenie. Kahit nangangatal pa rin ang kanyang buong pagkatao sa naganap, nagpigil siya.

        Hindi siya patatalo ng ganoon lang. Kakayanin niya ito.

       

WALA na siyang nagawang matino sa maghapon. May mga sinimulan siyang sketches, pero habang ginagawa niya’y alam niyang pampalipas-oras lang. Ibabasura rin niya pagkatapos.

        Paano nga ba siya makakalikha ng bagong jewelry design kung ganito ang kanyang mood? Sirang-sira.

        Ayaw naman niyang magsumbong kay Don Jose. Siguradong tototohanin na nito ang alok na ilipat siya ng opisina. Kayang-kaya nitong ikuha siya ng sariling espasyo saanmang condominium building sa Ortigas. Lalo lang lalabas na pinoprotektahan siya nito nang husto. Lalong magagatungan ang mga maling hinala ni Joed.

        Isa pa, lalabas din na siya ang umaatras sa laban. At hindi niya matatanggap iyon.

        Sasanayin na lang niya ang kanyang sarili sa ganitong stress at tension. Kailangang matutunan niyang magtrabaho sa ganitong atmosphere. Papatunayan niyang puwede pa rin siyang maging productive. Hindi dapat bumaba ang kalidad ng kanyang trabaho. Iyon ang maipamumukha niya sa binata.

        Tumunog ang intercom na nasa kanyang mesa.

        “Ma’am, si Sir William nasa line one,” sabi ng kanilang sekretarya.

        “Thank you, I’ll get it,” sagot niya.

        “Queenie, may biglaang humihingi ng TV interview sa iyo,” sabi ni William nang makausap niya. “Maikli lang naman daw. Isisingit lang sa six o’clock news.”

        “Ha?” gulat na sagot niya.

        Ni hindi pa nga siya nakaka-recover mula sa naganap sa kanila ni Joed.

        “Hinihintay nilang mag-confirm ako by cell phone,” pagpapatuloy ng publicist. “Nasa daan na ang news team, e. Pag pumayag ka, papunta na sila riyan. Nasa vicinity na raw sila ng New Manila.”

        “P-Pero…,” naghahagilap siya ng idadahilan.

        “Sige na,” untag ni William. “Natanggihan na natin ang istasyong ito kagabi, e. Baka magtampo nang tuluyan. We can’t afford that.”

        “D-Di s-sige…,” napipilitang sagot niya.

        “Thanks,” masayang sabi ni William. “Itatawag ko sa staff na istimahin sila. Maghanda ka na.”

       

MAKINIS naman ang naging daloy ng interview. Ginawa iyon sa reception area ng head office. Backdrop ang malaking wall sign na Del Oro Jewelers.

        Kabisado ni Queenie ang isasagot sa lahat ng mga katanungan. Involved kasi siya sa lahat ng aspeto ng ginawa nilang paghahanda para sa nagdaang Diamond Gala Night.

        Pero hindi niya inaasahan ang panghuling katanungan ng reporter.

        “Mr. Joed Del Oro arrived yesterday,” sabi nito. “How is your relationship with him? Wala bang tensiyon?”

        Kamuntik nang mag-panic si Queenie, hindi lang siya nagpahalata.

        “Very professional ang relasyon namin since he’s one of my employers,” kunwa’y kalmadong-kalmadong sagot niya. “In fact, he thanked me for my contributions to the company just this afternoon.”

 

MAY close-circuit security camera at long-range microphone na nakatutok sa bahaging iyon ng reception area kung kaya napapanood ni Joed sa monitor na nasa central security office ang nagaganap na interview.

        Napangiwi nga ang mukha ng binata sa huling katanungan ng reporter. Kinabahan din siya sa maaaring isagot ni Queenie.

        Pero nagulat siyang wala man lang rumehistro na anumang negatibong reakyon sa mukha ng dalaga. At kalmado pa itong nakasagot.

        Kung pakikinggan ang sinabi nito’y para bang kayhusay-husay ng naging pag-uusap nila kanina.

        Muling humanga si Joed kay Queenie Estrella. Buo ang loob nito. Matapang.

        Akala nga niya kanina, magtatatakbo ito sa kanyang Papa na nag-iiiyak. Magsusumbong. Pero tulad kagabi ay pinanindigan nito ang pagharap sa kanya nang palaban.

        Hindi naman niya binalak na atakihin nang ganoon ang dalaga. Bago ito dumating sa opisina, ang balak talaga niya ay mag-apologize nang maayos sa inasal niya kagabi. Hihilingin sana niyang magsimula sila nang panibago – iyong walang pikunan.

        Pero siya rin ang unang napikon nang makita niyang dumating si Queenie na inaakbayan ng kanyang Papa.

        At hindi niya napigil ang sarili na sa dalaga ibunton ang kanyang hindi maipaliwanag na pagrerebelde ng loob.

        Ngayo’y sising-sisi nanaman siya.

        At lalo pang naguguluhan.

        Nagpasiya si Joed. Kakausapin na niya ang kanyang Papa.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)