Abakada ng Pag-ibig: Rhianna Chapter 5

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 5

INSPIRED na inspired si Rhianna. Tuluy-tuloy ang pagbu-bloom niya. Nagkaroon na yata ng permanenteng blush ang kanyang mga pisngi. At sa kakaunting bagay lang ay napapangiti na siya. Maligayang-maligaya.

        Kung tutuusin, wala namang nabago sa pakikitungo ni Anto sa kanya. Parang mas umiiwas pa nga ang binata pagkatapos ng kanilang night out. Ngayong linggong ito, mas madalang ang pagpunta nito sa kuwarto nila. Mas madalas itong nagkukulong sa sariling opisina o kaya nama’y nagpapa-set kay Megan ng meeting sa labas sa mga prospective advertisers at distributors.

        Pero, siyempre, hindi nito maiwasan nang ganap ang magawi pa rin sa kuwarto nila. May mga bagay pa ring kailangan nitong i-discuss sa grupo.

        Sa mga iilang pagkakataong iyon, todo-todo ang pag-iistima ni Rhianna sa binata. Naka-full blast ang power ng kanyang charms, kumbaga. Siyempre, sa paraan namang hindi obvious. Parang natural na natural lang.

        Sabi nga ni Tina, “Mabuti naman, hindi ka na high blood kay Anto. Nakatulong din `yong pagsama niya sa atin last Friday, ano?”

        Nagkibit-balikat siya.

        “I guess so,” sabi kunwari niya. “Nakita ko rin namang he’s making an effort to bond with us. Dapat lang din siguro na ibigay ko sa kanya ang parehong pakikisama na ibinibigay ko kay Sandra. Makakasira sa trabaho natin kung paiiralin ko ang inis, e. So, ngayon, I’m just focusing on his positive points.”

        “Madali naman `yon dahil napakarami niyang positive points,” nakangiting sagot ni Gizelle. “Kahit mag-focus ka na lang sa hitsura niya, positive na positive na.”

        “Aba, hindi lang sa hitsura. Sa galing din. Impressed na impressed nga ang mga prospective advertisers natin na nakakausap niya in person, e,” pagkukuwento ni Megan. “Alam n’yo ba, parang ang daling makakuha ng new accounts kapag siya ang nakapronta. Nagiging napakadali tuloy ng trabaho ko. Nakaka-guilty nga lang dahil parang siya ang nakaka-clinch ng deal sa halip na ako.”

        “Siya naman ang nagboboluntaryo na makipag-meeting sa mga prospect mo, a,” sabi ni Tina. “Hindi mo naman hinihiling na gawin niya iyon.”

        “Napansin ko nga na panay ang labas niya this week,” tango ni Megan. “Kaya siguro pinangunahan na tayo na hindi siya makakasama sa night out natin this Friday. Pagod na siguro.”

        Napangiti na naman si Rhianna.

        Alam niya kung bakit ayaw nang sumama ni Anto sa kanila. Hindi na nito kayang umarte na tulad ng ginawa nito noong nakaraang Biyernes. Halata niyang hirap na hirap na ito noon na magpanggap na unaffected sa kanya.

        At sigurado siyang iyon din ang dahilan kung bakit umiiwas si Anto na magkita sila ngayong linggo. Kapag narito nga ang binata sa kuwarto nila, seryosong-seryoso ito. Tutok na tutok lang sa trabaho. Composed na composed.

        Siya naman, lihim na natatawa. Alam na kasi niya ang totoo.

        “Sige lang,” sabi niya sa sarili. “Pagbibigyan muna kita. Kawawa ka naman, e. Hindi kita bibiglain. I’ll give you time to readjust to my presence. To my reentry into your life.”

        Relaxed na siya. Pagdating nga ng night out nila nang sumunod na Biyernes, pakiramdam ni Rhianna ay nagsi-celebrate siya. Iyon kasi mismong hindi pagsama sa kanila ni Anto ay itinuturing na niyang isa sa kanyang mga victories.

        Lunes uli nang gawin niya ang kanyang first major move.

        Umaga nang puntahan niya si Anto sa opisina nito.

        “O?” halatang nagulat na sambit ng binata nang pumasok siya matapos kumatok. “May problema ba?”

        “May gusto lang sana akong i-discuss with you, kung puwede,” malumanay na sagot niya, bahagyang nakangiti.

        “Of course,” halata pa ring napipilitang sagot ni Anto. “Come in. Sit down. Tungkol ba sa lalabas na issue? O doon sa susunod? By the way, naibigay na sa akin ni Gizelle itong mga nagsidatingang applications. Marami na rin. I’ll be reading through them today at bukas, patatawagan ko na `yong mga bibigyan natin ng preliminary interviews this week.”

        Tumango siya habang papaupo.

        Ang bilis-bilis ng pagsasalita ng binata. Halatang kinakabahan.

        Si Rhianna naman, kalmadong-kalmado. Pinaghandaan niya nang husto ang kanyang mga sasabihin.

        “Actually, ibang bagay ang gusto kong i-bring up,” sagot niya kay Anto. “Nasabi mo nga kasi noon pang first day mo rito na you believe in professionalism in the workplace, hindi ba? Kaya naglakas-loob na rin akong mapag-usapan natin ito. Para sana once and for all, mapanatag na ako.”

        Napakunot-noo si Anto.

        “I’m at a loss,” sabi ng binata. “What exactly do you mean?”

        “Tungkol ito sa nangyari sa atin five years ago, in high school,” sabi ni Rhianna. “Just to clear everything up between us, gusto ko sanang mag-apologize for my actions and my attitude then. Kahit na alam kong hindi iyon makakaapekto sa ating professional working relationship ngayon, dala-dala ko pa rin sa dibdib ko, e. I was so childish then. Nakakahiya nga pag naiisip ko ngayon. For the record, please accept my sincere apology.”

        Hindi man niya sinasadya, nag-blush ang dalaga habang nagsasalita. Hindi rin naman niya ikinailang iyon. Nagustuhan pa nga niya. Dagdag din iyon sa effectiveness ng kanyang presentation.

        At effective naman talaga. Dahil nagsasalita pa siya’y unti-unti na ring namula si Anto.

        Napayuko ito. Itinutok ang mga mata sa mga papeles sa mesa. Hindi makatingin nang diretso sa kanya.

        Sincere naman talaga si Rhianna sa kanyang pag-a-apologize. Totoo namang pinagsisisihan na niya ang ginawa niya noong pangmamata sa binata.

        Pero may iba pang dahilan ang pagpapahayag niyang ito. Gusto niyang maipaalala nang harap-harapan kay Anto ang kanilang nakaraan na parang pilit nitong binabalewala. Gusto uli niyang maging buhay na buhay sa pagitan nilang dalawa ang nakaraang iyon. Or at least ang katotohanang in love na in love sa kanya si Anto noong mga panahong iyon.

        Bakasakaling mapaamin niya ito uli ngayon. Lalo pa kung ganitong siya na mismo ang nagsasabing pinagsisisihan na niya ang ginawa niyang pang-ii-snob dito noon.

        Nang hindi na kumibo ang binata, nagpatuloy si Rhianna.

        “I don’t really need to hear anything from you,” sabi niya. “Okay na sa akin na nasabi ko ang gusto kong sabihin. Nakakaluwag na sa dibdib. I’m sorry if this is causing you embarrassment. Pero ako nga ang sobrang embarrassed ngayon sa ginawa ko noon. I’m really so sorry for all that childishness.”

        At tumayo na siya mula sa kanyang kinauupuan.

        Bigla ring tumayo si Anto.

        “You didn’t have to do this,” sabi ng binata.

        “Kailangan,” pagsasalungat niya rito. “At least, ako, kailangan kong sabihin ito sa `yo. Siguro, para na rin sa sarili kong peace of mind. Para wala na akong dinadalang pasanin na ikinahihiya ko sa `yo. Mabuti na itong ganito na alam mong na-realize ko na ang kababawan n`ong mga pinaggagagawa ko noon.”

        Umiling si Anto.

        “Wala na iyon,” sagot nito. “Let’s just forget about it. Ako rin naman, naging insensitive noon. Padalus-dalos. Let’s just forgive ourselves for our youthful follies.”

        “Thank you,” nakangiting sabi ni Rhianna. “Ngayon, clean slate na uli tayo. A new beginning.”

        Naglahad pa siya ng kamay.

        Kinamayan naman siya ng binata.

        “Ako ang dapat magpasalamat sa `yo,” sabi nito. “I wasn’t expecting this at all. But, yes, here’s to a new beginning.”

 

KUNG inakala ni Rhianna na iyon na ang sagot sa kanyang pinoproblema, nagkamali siya. Dahil kahit pagkatapos ng ginawa niyang pag-a-apologize na iyon, wala pa ring nabago sa pakikitungo ni Anto sa kanya.

        Oo nga, naging abala na ito sa pag-i-interview sa sanlaksang mga aplikante. Pero nagkakausap pa rin naman sila nang paminsan-minsan. At sa mga pagkakataong iyon, wala pa rin siyang madama ni katiting na personal connection mula rito. Lagi pa rin itong nakadistansiya. Napaka-professional.

        Hindi na rin tuloy niya malaman kung ano ang ikukuwento sa mga email niya kay Urielle. Nahihiya na rin siya dahil wala siyang mai-report na developments matapos niyang magmalaking mapapaamin na niya si Anto very soon.

        Sa kanyang frustration, naisip tuloy ni Rhianna, “Gayumahin ko na lang kaya ang lalaking ito?”

        Naalala niya ang napagkuwentuhan nila noon ni Urielle.

        Ang pamilya kasi ni Urielle ay pawang mga herbalist. Albularyo nga sa Paraiso ang nanay nito at ang lahat ng mga lola nito hanggang sa kanunu-nunuan.

Mismong ang kaibigan niya ay isang expert herbalist na rin. Ang kaibahan nga lang nito’y graduate ito ng Medical Technology at may kasama nang scientific research ang pagsasanay ni Urielle. Up-to-date nga ito pati sa mga bagong developments sa herbal medicine abroad. In touch ito sa mga ganoong tipo ng organisasyon all over the world sa pamamagitan ng internet.

        Noong nasa college pa sila, napag-usapan nila minsan ang tungkol sa mga gayuma.

        “Karamihan naman sa tinatawag na gayuma, actually, natural aphrodisiacs lang,” paliwanag sa kanya ni Urielle. “Effective iyon kung in the first place, may gusto na talaga sa iyo `yong taong paiinumin mo niyon. Parang bibigyan mo na lang ng pampagana, kumbaga. Kasi, kung talagang walang kahit na anong attraction, wala rin. Maghahanap lang iyon ng talagang gusto niya. Unless, of course, manyakis `yong tao. Iyong kahit na sino, puwede na.”

        Nagkatawanan lang sila noon. Pero naaalala pa niya ang pangalan ng ilang mga natural herbal aphrodisiacs na binanggit ni Urielle.

        May kumislap na pilyang ideya sa isip ni Rhianna.

        Mayroon kaya rito sa Manila noong mga herbs na iyon? Kunsabagay, narinig niyang maraming nagtitinda ng herbal medicine sa Quiapo.

        Natawa siya sa sarili. “Kung may gusto pa si Anto sa akin, siguradong sa isang dose lang ng isa sa mga herbs na iyon, bibigay na siya.”

        Sa simula’y biro lang iyon. Pero habang tumatagal, naiintriga si Rhianna. Na-e-excite.

        Napakapormal kasi ni Anto. Ano kaya ang gagawin nito kapag nakainom ng aphrodisiac?

        At saka sa pagkakakilala niya sa binate hindi rin naman ito yung tipo ng binanggit ni Urielle na “kahit sino pwede na.” Samakatuwid, alam niyang kahit ahinan niya ng ganoon si Anto ay hindi siya nito “papatulan” kung hindi in love pa rin sa kanya.

        Unti-unti, may nabuong plano sa isip niya.

        Inip na inip nga siya dahil kailangan pa niyang hintayin ang Sabado bago siya makakapunta sa Quiapo.

        Mabuti na lang, batambata pa si Rhianna kung titingnan. Puwede pa siyang pumasang college student. Iyon kasi mismo ang ginawa niyang dahilan sa paglapit sa mga vendor sa Quiapo. Nahihiya siyang basta na lang magtanong ng tungkol sa mga natural herbal aphrodisiacs.

        Pinili niyang lapitan iyong mga may edad nang babae. Sinabi niyang estudyante siya na gumagawa ng report tungkol sa herbal medicine. Siyempre, sakop ang lahat ng klase. Kaya nagtiyaga siyang makinig ng tungkol sa iba’t ibang tipo ng halamang gamot. Kunwari, kasama lang sa kabuuang report niya ang tungkol sa natural aphrodisiacs.

        Pagkatapos ng naka-tape pa kunwaring interview, bumili siyempre si Rhianna ng ilang mga sample na ipapakita kunwari niya sa kanyang professor at mga kaklase. Kasama sa kanyang mga sample ang napili niyang herbal aphrodisiac.

        Ang turo ng manang na tindera, pakuluan daw niya ang mga tuyong ugat na iyon sa dalawang tasa ng tubig hanggang sa dalawang kutsara na lang ang natitirang likido. Iyon ang ihahalo niya sa pagkain o inumin.

        “Hindi ho ba ito mapait?” tanong ni Rhianna.

        “Iyan ang kainaman niyang ugat na iyan,” sagot ng tindera. “Halos wala iyang lasa pag pinakuluan. Kaunting-kaunti lang ang ikinaiba sa tubig. Para bang pinakuluang buhok ng mais. Wala ring amoy.”

        “Aaah...” tango ng dalaga.

        Pagdating sa kanyang pad, ibinukod na agad niya ang aphrodisiac sa iba pang mga “samples” na nabili niya. Inilagay niya ito sa selyadong garapon sa tabi ng kanyang kama.

        Ang kailangan naman niyang pagplanuhan ay kung paano niya ito maipapainom kay Anto. Kailangang nasa tamang lugar sila at sitwasyon.

        May naisip na agad siyang posibilidad.

        Lunes pa lang ay sinimulan na ni Rhianna ang groundwork sa kanyang set-up. Natagalan siya pero pagdating ng Huwebes ay may naiprisinta na siyang proposal kay Anto.

        Pinuntahan uli niya ito. Sinasadya niyang puntahan ito kapag may kailangan siya kaysa hintayin na lang kung kailan ito nagagawi sa kanilang kuwarto.

        “May proposal ako para sa cover story ng first issue natin sa bagong format,” bungad niya sa binata. “Can you spare me a few minutes? Sabi ni Gizelle, mamayang hapon pa uli ang next interview mo.”

        “Sure,” sagot ni Anto. “Come in.”

        “May napag-alaman akong kabubukas na inn sa Antipolo hills,” pagkukuwento niya nang nakaupo na siya sa tapat ng desk nito. “Nagpadala ito sa atin ng brochure. Pero ang maganda rito, hindi pa gaanong publicized. Medyo private at exclusive pa. At saka kakaiba ang style nila. May individual mini-cottages na nakakalat sa gilid ng bundok. Bawat isa, may magandang view at may privacy. May room service din mula sa kanilang central kitchen. Actually, that’s the only option dahil wala silang restaurant o coffee shop. Gourmet food naman daw ang sine-serve. And based on the photos they sent, maganda ang lugar. Rustic. Very natural.”

        Tumango-tango si Anto.

        “Sige,” sagot nito. “Why don’t you explore the possibility? Isama mo na si Tina to take photographs.”

        “Actually, nakausap ko na ang owner over the phone,” sabi niya. “And they’re inviting you to come with me this Saturday for exploratory talks. Para raw makita mo rin ang lugar at facilities at matikman ang food nila. Lunch and onwards daw. Are you free?”

        Natigilan ang binata.

        Sumige si Rhianna.

        “Ito ang nakikita kong pinakamaganda nating choice kung sakali,” sabi niya. “Tamang-tama na pang-weekend get-away ng readers natin. Hindi malayo, hindi kailangang mag-out-of-town. Hindi rin sobrang expensive. Bago pa at hindi gasgas sa publicity. Still, I’d like you to see for yourself para dalawa tayong makapagdesisyon. Sabi mo nga, crucial ang first issue natin. Kailangang tamang-tama ang timpla lalo na sa cover story.”

        Napabuntonghininga si Anto.

        “Okay,” tango nito pagkatapos. “I guess I’ll have to make time for this.”

        “Doon na lang tayo magkita,” masiglang pahayag ni Rhianna bago pa makapag-back-out ang binata. “Mga eleven a.m. daw. Heto, o, I’ll leave you the brochures. Nandiyan ang exact address nila at sketch ng location.”

        Tumango uli si Anto.

       

“IT’S just a business lunch,” paulit-ulit na sinasabi niya sa sarili nang makaalis na si Rhianna.

        Parang kinakalma ng binata ang sarili. Pinapanatag ang sariling pangamba.

        Kung pupuwede lang talaga, ayaw niyang makasama si Rhianna nang matagal, lalo pa sa labas ng opisina. Pero ano naman ang magagawa niya kung ganitong hinihiling ng trabaho? Dapat nga siyang maging professional, hindi ba?

        Kunsabagay, may kausap naman silang iba. Iyong may-ari ng inn na iyon.

         At saka hindi naman pala sila magsasama sa iisang sasakyan. May sarili nga palang kotse si Rhianna. Doon na lang sila magkikita. Mabuti na lang.

        “Okay, Anto, get a firm hold on yourself,” sabi niya sa sarili. “Trabaho lang ito. Walang personalan.”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)