Mga Nobela ni Maia Jose: Abakada ng Pag-ibig: Julianna

Convent-bred si Julianna. Mula high school hanggang college ay naging boarder sa pribadong kolehiyo ng mga madre. Kaya naman konserbatibo ang dalaga. Mailap sa kalalakihan.

Ganoon na lang ang kanyang pagkataranta nang makadama ng matinding atraksiyon kay Jules. Sa pagkakaalam pa naman niya’y bohemyo ang binatang best friend ng kanyang Kuya Lyon.

Hindi rin malaman ni Jules kung paano ipapahayag ang damdamin kay Jolen. Paano bang ligawan ang isang may pagkamanang?

CHAPTER 1

DUMILAT si Jules Hermosa nang biglang tumugtog ang malakas na rock music mula sa kanyang radyo. Tumagilid siya sa higaan para patayin ang mini-radio cum alarm clock na nakapatong sa side table ng kanyang kama. Naka-program iyon para awtomatikong tumunog tuwing alas-singko ng umaga.

Pagkatapos ay ginawa niya ang nakagawian na niyang gawin nitong huling walong buwan. Kinuha niya ang nakakuwadrong larawan ni Julianna na katabi ng radyo, at hinagkan.

“’Morning, love,” nakangiti pang bulong ng binata habang tinititigan ang maamong mukha ng dalaga.

Kuha iyon sa kasal ng best friend niyang si Lyon, walong buwan na ang nakararaan. At siya mismo ang potograpong kumuha ng larawan.

Napabuntonghininga si Jules.

Hinding-hindi niya makakalimutan ang okasyong iyon. Bukod sa kasal iyon ng kanyang pinakamatalik na kaibigan, doon din niya unang nasilayan ang kanyang dream girl.

Ang totoo’y noon pa niya kilala si Julianna, pero sa mga kuwento lang ni Lyon. Magmula kasi nang maging magkaklase sila ni Lyon sa first year college ay naibida na nito sa kanya ang kaisa-isa’t nakababatang kapatid. Iyon nga lang, ni sa litrato ay hindi pa niya nakita si Jolen.

Sampung taon na silang magkaibigang matalik ni Lyon at kayrami na nilang napagdaanan pero kung hindi pa ito ikinasal ay hindi pa niya makakaharap nang personal ang pinakaiingatan nitong kapatid. Kunsabagay, talagang hindi sila magkakatagpo ng dalaga dahil naka-interna ito sa mga madre sa Colegio de Sta. Maria.

Ayon sa pagkakaalam ni Jules, ipinasok si Jolen bilang boarder sa Colegio magmula pa noong ito’y nasa ikalawang taon sa high school. Kamamatay lang noon ng ina ng magkapatid na Llamanzares at nakatakdang iuwi ng ama ng mga itong si King Llamanzares sa bahay ang matagal nang kalaguyo.

Minabuti na raw ni Lyon na payagang mailagay sa mga madre ang batambata pang si Julianna kaysa naman mapilitan itong lumaki sa piling ng madrastang hilaw. Huling taon na rin naman iyon ng binata sa kolehiyo at nagbabalak na rin itong magsarili sa lalong madaling panahon.

Nang layasan na nga ni Lyon ang sariling ama pagka-graduate ay kinupkop ito ng pamilya ni Jules. Doon sila lalo pang nagkalapit na para nang magkapatid.

Tumulong si Lyon sa mga gawain ni Jules sa pension house at bar ng pamilya Hermosa. Tumugtog ito ng ilang set sa gitara sa gabi. Tumulong sa PR sa mga customer.

Nang lumaon, nahatak ito ng grupo ng mga milyonaryong jetsetters sa paglalayag sa iba’t ibang bahagi ng mundo. Natagurian si Lyon na isang gigolo – pinag-aagawan ng mayayamang matrona.

Alam ni Jules na ang totoo’y hindi kailanman naging bayaran ang kanyang pinakamatalik na kaibigan. Nawili lang itong makipagrelasyon nang walang kaseryosohan sa kung sinu-sinong babaing may-asawa dahil sa paniniwalang wala naman itong mapapala sa pag-ibig.

Nabago lang ang paniniwala ni Lyon nang makilala nito si Gwen – na siya nitong napangasawa.

Kaya nga ganoon na lang ang pasasalamat ni Jules kay Gwen. Bukod sa napatino nito ang kanyang best friend, naging daan pa ang kasal ng dalawa sa pagtatagpo nila ni Julianna.

Hindi naman nakapagtatakang maganda si Jolen dahil guwapo ang kuya nito. Pero hindi inaasahan ni Jules na ganoon ito kaganda.

Literal na natigilan siya’t napasinghap nang makita ang maid of honor nina Lyon at Gwen. Parang nililok ng eskultor ang mukha nito. Parang sa isang classical sculpture ang kariktan. Maging ang hugis ng katawan nito’y perpekto. Tamang-tama ang proporsiyon ng mga kurba sa katangkaran. At napakakinis ng kutis.

Ang higit pang nakaakit kay Jules ay ang kakaibang kahinhinan ni Julianna. Mahiyain ang dalaga. Mabini kung kumilos. Parang babasaging kristal.

Naburang lahat ang mga dating pamantayan ni Jules sa babae nang makaharap niya si Julianna. Nabago ang mga dating inakala niyang kaakit-akit na mga katangian ng babae. Katulad ng seksing pananamit. O seksing pagkilos. Ang malalagkit na sulyap at nakakatunaw na mga pagtitig. Ang mga salitang may subtle flirtation. Ang pagiging agresibo.

Noon kasi ay kabaligtaran ni Jolen ang tipo ng babaing hinahangaan niya.

Mga estudyante pa sila ni Lyon sa La Salle nang una siyang mahibang sa ramp model na si Natasha Gomez.

Napakaganda ni Natasha. Kahit nga weird o off-beat na make-up ang itapal ng mga stylist sa mukha nito’y lumilitaw at lumilitaw pa rin ang mala-aristokrata nitong kagandahan. Pati ang pangangatawan nito’y hindi kasingpayat ng karaniwang modelo. Malaman pa rin ito at makurba.

Pero agresibong Pinay si Natasha. Sobra-sobra ang kumpiyansa sa sarili. Anuman ang gustuhin ay inaangkin. Walang pinangingilagan.

Habang nagmomodelo’y nag-aaral din ito noon sa La Salle. Ipinagmamalaki nga nito ang pagiging “beauty and brains”. At nang makapagtapos ay nagtayo ito ng sariling modelling agency – bagay na hindi dating ginagawa ng isang kasalukuyan pang top model. Ang karaniwang nagaganap ay mga retiradong modelo lang ang nagtatayo ng ganoong mga ahensiya.

Magmula pa noong nasa college sila ay para nang tutang susunud-sunod si Jules kay Natasha. Ang sabi nga ni Lyon, obsessed na raw siya sa modelo.

Hindi naman ibig sabihin niyon ay wala na siyang ibang niligawan. Nakasiyam na girlfriend na nga siya magmula first year college hanggang ngayong 27 na siya – hindi pa kasama sa bilang ang apat na naging ka-M.U. niya noon sa high school.

Sa kabila ng lahat, nanatili ang kanyang pagkahumaling kay Natasha Gomez. At alam ng babae iyon.

Naging magkaibigan kasi sila noon sa La Salle. Nagkasama sa isang organisasyon. Doon nga niya naipakita nang husto kay Natasha ang kanyang pagkahibang dito.

Alam ni Natasha na kahit may girlfriend siyang iba – at kahit nitong mga propesyunal na sila – ay tarantang tatalima siya sa anumang hilingin nito. Iyon nga ang madalas na nagiging dahilan ng pakikipagkalas sa kanya ng mga nakakarelasyon niya.

Nagbunga naman ang kanyang pagtitiyaga noong isang taon. Sa wakas ay pinatulan na rin siya ng modelo.

May limang buwan din naman silang naging magkarelasyon. At iyon na yata ang pinaka-wild na limang buwan sa buhay ni Jules.

Hindi niya akalaing iyon mismong obsesyon niya kay Natasha ang bagay na nakaintriga rito. At naging sentro ng kanilang relasyon ang pagtuklas nito’t pagpapatupad sa lahat ng kanyang mga lihim na pantasya. Gustung-gusto pala ng modelo iyong pinagpapantasyahan ito at sinasamba.

Dapat sana ay naligayahan nang husto si Jules. Kunsabagay, sa pisikal na aspeto’y nasiyahan naman talaga siya. Pero napatunayan din niyang hindi pala sapat iyon.

Naramdaman kasi niyang hindi naman siya mahal ni Natasha. At nadiskubre rin niyang hindi naman pala niya ito mahal. Tama nga ang salitang ginamit ni Lyon. Obsesyon. Pisikal na pagnanasa. Ganoon lang ang nadama niya kay Natasha. Ang modelo nama’y nag-ego tripping lang sa kanya. Pinagtripan lang nito ang kanyang pagkahumaling.

Kapag pala nasa ganoong antas lang ang relasyon, gaano man kaharot ang kanilang mga pagtatalik ay walang tunay na kaganapang mararating. Hungkag pa rin ang damdamin. Nakakapagod lang.

Hindi na siya nagulat nang biglang tinanggap ni Natasha ang isang offer para magmodelo sa London nang dalawang taon. At nakapirma na ito ng kontrata nang basta na lang ikuwento sa kanya ang tungkol doon. Ganoon lang at tapos na sila sa isa’t isa.

Siyempre, hindi ganoon ang dating niyon sa ibang tao. Kahit nga kay Lyon. Ang akala ng lahat ay apektadung-apektado siya ng paglayo ni Natasha.

Hindi naman magawa ni Jules na isiwalat ang katotohanan maging sa pinakamatalik na kaibigan. Kahit paano’y nangingibabaw pa rin ang kanyang pagkamaginoo. Ayaw niyang maging “kiss-and-tell.” Masyado nang personal ang mga namagitan sa kanila ni Natasha para ipagsabi niya sa iba.

Dalawang buwan pa lang mula nang makaalis ang modelo nang ikasal si Lyon. At sa panahong inaakala ng lahat na lihim pa rin niyang iniiyakan si Natasha ay nakadama naman siya ng kakaibang pagkahalina kay Julianna.

Mabuti na lang at may dala siyang kamera nang araw na ‘yon. Bilang best man ay hindi niya iyon dala sa altar. Ipinakihawak lang muna niya sa kanyang Mama. Ang Papa naman kasi niya’y nasa harapan din bilang ninong.

Pero pagkatapos na pagkatapos ng pormal na picture-taking ay agad niyang kinuha ang kanyang kamera. At nagkukuha na siya nang nagkukuha ng mga litrato – na nobenta’y nuwebe porsiyento ay kasama si Jolen.

Sayang nga at hindi ito ang nakasalo ng bouquet ni Gwen. Kunsabagay, mabuti na rin iyon dahil hindi rin naman siya ang nakasalo ng garter na initsa ni Lyon. Hindi niya yata matatanggap na may ibang lalaking magsusuot ng garter sa binti ni Jolen.

Pinilit niyang gumawa ng mga pagkakataon para makausap ang dalaga. Kaso, mahirap pala itong pagsalitain. Kay-iikli ng mga sagot nito. Hindi naman nagsusuplada. Talagang mahiyain lang. Parang hindi nga makatingin nang diretso sa kanya.

Gayunpaman, naging sapat na ang mga pagkakataong iyon para mamemorya ni Jules ang maraming bagay tungkol kay Jolen. Kung gaano kailap ang mapupungay nitong mga mata. Kung gaano katamis ang mga tipid nitong ngiti. Kung gaano kalambing ang mala-anghel nitong tinig.

Pati ang maingat na pagkilos ni Jolen ay masusi niyang pinag-aralan. Ang mga kumpas ng kamay nito. Ang maagap na pagpigil sa damit sa gawing dibdib sa tuwing yumuyuko nang kahit bahagya. Ang pagtatakip ng mga daliri sa bibig kapag natatawa. Maging ang di sinasadyang pag-indayog ng katawan nito habang naglalakad.

Sapat na ang mga alaala ng okasyong iyon para araw-gabing mabuhay sa kanyang isipan si Julianna.

Bukod doon ay narito pa ang kinuha niyang mga larawan.

Mula sa lahat ng kanyang mga kuha ay pinili niya ang pinakamaganda at iyon ang kanyang ipina-crop nang close-up at ipina-enlarge bago ikinuwadro sa kanyang bedside table.

Ang iba pang mga larawan ay maayos na naka-album at nakatago naman sa drawer ng mesa ring iyon.

Pero hindi siya tumigil lang doon.

Magmula nang bumalik sina Lyon at Gwen mula sa honeymoon ay madalas na ang dalaw ni Jules sa nilipatang bahay ng mag-asawa sa Paco. Kasama na kasi ng mga itong tumira roon ang ama nina Lyon na si Daddy King at ang kaka-graduate lang mula sa kolehiyo na si Jolen.

Bago ikasal sina Lyon at Gwen ay namatay ang madrasta nina Lyon at Julianna. Naging daan iyon para magkapatawaran at muling magkabuklud-buklod ang mag-anak. Nakipagsaya na nga sa kasalan si Daddy King.

Si Jolen naman ay nagpalipas lang ng college graduation bago umalis sa Colegio de Sta. Maria para pumisan na nang permanente kina Lyon.

Kapag dumadalaw si Jules, hindi naman si Jolen ang dinadalaw niya – kunwari. Nahihiya at naiilang pa rin kasi siyang umamin sa nadarama niya sa dalaga. Idinadahilan na lamang niya ang kanyang interes sa negosyong itinayo nina Lyon at Gwen.

Marketing arm ng isang urban poor community cooperative ang kompanyang Regalo, Abubut, Atbp. ng mag-asawa. Ang ibinibenta nila’y mga gift items na gawa sa ni-recycle na basura.

Nagboluntaryo si Jules na maglagay ng display ng mga produkto sa lobby ng kanilang pension house at sa bungad ng kanilang bar. Nang lumaon at lumaki na ang negosyo, nagboluntaryo na rin siyang makisangkot at tumulong sa pag-iikot sa mga outlet sa gawing Malate hanggang Cavite. Pero hindi pumayag sina Lyon na hindi siya bigyan ng komisyon.

Napilitan ang binata na tanggapin ang komisyon. Kung tatanggi kasi siya ay baka makahiyaan na ng mag-asawa ang pagtulong niya sa kompanya. Mauunsiyami ang kanyang dahilan sa madalas na pagparoon.

Kaybagal na nga ng kanyang pag-usad, mauudlot pa.

Hindi naman kasi niya laging natitiyempuhan si Jolen sa bahay. Nagtuturo na ngayon ang dalaga sa Colegio de Sta. Maria at madalas na mag-overtime dahil sa kung anu-anong school activities. Kapag naman nag-aabot sila, hindi rin siya makaporma.

Hindi na nga malaman ni Jules kung matatawa ba siya o maiinis sa sarili. Sa dinami-dami ng naging karanasan niya sa babae ay kung bakit para siyang biglang natorpe kay Julianna.

Kaya heto, hanggang pahalik-halik na lang siya sa malamig na salamin ng litratong nakakuwadro.

Naiiling na bumangon na ang binata.

Alas-singko diyes na. Kailangan na niyang maligo’t magbihis para makasabay sa maagang pag-aalmusal ng kanyang Papa’t Mama. Pagkatapos ay kanya-kanya na sila ng aasikasuhin. Ang dalawang matanda sa pang-araw-araw na pagpapalakad sa Casa Hermosa pension house, at siya naman ay lilipat sa katabi nitong Arte’t Kape.

Pet project ni Jules ang Arte’t Kape. Siya ang nagpanukala sa mga magulang na upahan ang nabakanteng katabing gusali para i-expand ang kanilang negosyo.

Dating office building ang lumang gusali na napag-iwanan na ng panahon at mga matinong umuupa. Dahil hindi na naasikaso ng mga may-ari ang maintenance nito, hindi na rin ito naging kaakit-akit sa matitinong businessmen. Umabot nga sa puntong halos mga fly-by-night na business ventures na lamang ang umuupa sa maliliit na kuwarto roon – na madalas ding nakakalayas nang hindi nagbabayad ng upa. Bandang huli ay sumuko na ang mga may-ari ng building at inialok na ang kabuuan nito for lease sa murang halaga sa sinumang magtitiyagang bumalikat ng mga kakailanganing renovations.

At iyon mismo ang oportunidad na kaytagal nang hinihintay ni Jules. Ilang taon na rin kasi niyang pinagkakainteresan ang naturang gusali para sa isang proyektong unti-unting nabubuo sa kanyang isip.

Ipina-renovate nga niya ang lumang gusali pero sa paraang hindi masisira ang orihinal at makaluma nitong disenyo na kumakatawan pa rin sa dating pagka-elegante ng Malate.

Sa unang palapag ay naglagay siya ng 24-hour cafe cum art gallery. Sa pangalawa’t pangatlong palapag naman ay may mga function rooms na magagamit ng iba’t ibang uri ng mga artist para sa kanilang mga art sessions, seminars, workshops, o exhibits.

Palibhasa’y dati nang hang-out ng mga artist ang bar ng Cafe Hermosa, kabisado ni Jules ang mga pangangailangan ng sirkulong iyon. At sasagutin ng kanyang Arte’t Kape ang mga pangangailangang iyon sa larangan ng sining.

Naisip tuloy ng binata, mabuti na lang at hindi natutulad sa takbo ng kanyang lovelife ang takbo ng kanyang project. Hindi papatay-patay. Kahit man lang sa aspetong iyon ay nakakapuntos siya. Masasabi niyang may achievement siya.

Kung kay Juliana ay ni hindi pa man lang siya nakakaporma, sa Arte’t Kape nama’y nasa mga huling pagpipino na lamang siya bago mag-soft opening sa susunod na linggo. Ibubukas na niya sa paraang parang test run ang kanyang proyekto.

Nakapaligo na’t nakapagbihis si Jules nang tumunog ang kanyang cellphone. Binasa niya ang mensahe habang papalabas ng kanyang silid.

At napahinto siya sa may pinto pa lamang. Galing kay Lyon ang mensahe.

“Gwen gave birth to a healthy baby girl at 3:15 this morning. They’re both doing fine. Tatay na ako. Ninong ka na.”

“Yes!” hindi napigil na hiyaw ni Jules bago patakbong nanaog para ibalita ang pangyayari sa mga magulang.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)

Abakada ng Pag-ibig: Julianna Chapter 2

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 2

IDIDIKIT na lamang ni Julianna ang tasa ng mainit na kape sa kanyang mga labi nang mapasulyap siya sa may pinto ng coffee shop ng ospital. At bigla niyang nailapag na muli ang tasa sa platito. Medyo padaskol pa. Nanginig kasi nang bahagya ang kanyang kamay.

Paano ba nama’y nakita niyang paparating si Jules.

Ang bilis namang makabalita ng taong ito, sabi niya sa sarili. Pagkatapos ay naisip niyang marahil ay ang Kuya Lyon niya mismo ang nagbalita sa pinakamatalik nitong kaibigan ng tungkol sa panganganak ni Gwen. Ganoon kalapit sa isa’t isa ang mag-best friend.

Dapat nga sana’y nasanay na siya kay Jules. Magmula noong ikasal ang kanyang Kuya Lyon kay Gwen at magsama-sama sila ng kanilang Daddy sa bahay ay lagi nang naroroon sa kanila ang binata. Pati nga sa negosyo ng mag-asawang Gwen at Lyon ay nakisangkot na rin ito.

Kung bakit naman hindi talaga niya magawang ituring na kapamilya si Jules. Noong una pa lang niya itong makita – noong kasal ng kanyang Kuya – ay kakaiba na agad ang kanyang naging reaksiyon sa binata.

Oo na, aaminin na niya. Nagka-crush siya agad kay Jules.

Sa kauna-unahang pagkakataon sa buong buhay niya ay nakadama siya ng ganoon katinding atraksiyon sa isang lalaki. Kung kailan pa naman hindi na siya teenager. Magtatapos na nga siya noon sa college.

At ngayo’y isa na siyang propesyunal. Isang pre-school teacher sa Colegio de Sta. Maria. Na parang may schoolgirl crush sa best friend pa man din ng kanyang Kuya.

Nahihiya sa sarili si Jolen.

Nahihiya siya sa mga nadarama niya para kay Jules.

Ang alam niya’y hindi dapat nakadarama ang isang matinong dalaga ng ganoong klase ng atraksiyon sa isang lalaki. Parang... parang masyadong makamundo. Parang... parang makasalanan.

Hindi naman niya maipagtapat kahit kanino. Kahit kay Mother Superior. Lalung-lalo nang hindi sa kanyang father confessor. Ni hindi man lang sa best friend niyang si Monique.

Nakakahiyang ipagtapat na nang una niyang makita si Jules ay may misteryosong init na gumapang sa kanyang buong katawan.

Na sa tuwing magtatama ang kanilang paningin ay para siyang napapaso. Para siyang magliliyab.

Literal na bumibilis ang pintig ng kanyang puso. Kinakapos siya ng hininga.

Kapag naman hindi nakatingin sa kanya ang binata ay hindi niya mapigil ang sarili na magnakaw ng tingin. At hindi lang basta tingin.

Hangga’t may pagkakataon ay sabik na hinahagod niya ng tingin ang buo nitong katawan. Na para bang ngayon lang siya nakakita ng lalaki.

Kakaiba sa kanyang paningin ang pagkakahapit ng t-shirt o polo sa mga balikat at likod ni Jules. Ang pagkakahapit ng pantalon sa pang-upo at mga hita ng binata.

Parang ibang-iba sa karamihan ang mga braso nitong balbon. Ang mga kamay nitong malinis at makinis pero lalaking-lalaki ang dating.

Nang pumasyal ito sa bahay nila nang naka-walking shorts ay lihim siyang napasinghap sa balbon nitong mga binti na tamang-tama lang ang hugis at proporsiyon.

Interesado siya maging sa mga paa nitong nakalantad noon sa suot na sandalyas.

Bihira niyang mapagnakawan ng tingin ang mukha ni Jules. Takot na takot kasi siyang mahuli nito. Pero sa iilang pagkakataon, at sa masusi niyang pagtitig sa mga litrato nito sa kasal ng kanyang kuya, ay lagi niyang napagtutuunan ng pansin ang mga mata nito’t mga labi.

Malamlam ang mga mata ni Jules. Kulay-rosas ang mga labi na ang hugis ay maaaring mas maganda pa sa mga labi ng ibang babae.

Sa kabuuan nga’y maaaring sabihing malambot ang dating ng mukha ni Jules. Boyish. Maamo. Pero malayong matawag na feminine o effeminate ang dating ni Jules. Lalaking-lalaki ito. At may kapilyuhan pa nga ang dating.

Hindi lang pilyo, paalala ni Jolen sa sarili. Sa pagkakaalam niya’y talagang bohemyo si Jules Hermosa.

Best friend ba naman ito ng kanyang Kuya Lyon.

Kanino nga ba natuto ng kalokohan ang kanyang kuya? Hindi nga ba’t sa pagtira kina Jules? Sa pagbababad nito sa bar ng Casa Hermosa.

Tingin ni Julianna sa pension house na iyon sa pusod ng Malate ay pugad ng bohemian lifestyle. Hang-out ng mga taong walang moralidad. Hindi sumusunod sa mga tradisyon at kumbensiyon ng lipunan. Ganoon ang tingin niya sa mayayamang jetsetters at mga artist. Mga walang direksiyon sa buhay.

Mabuti na lang at nagbago na ang kanyang Kuya Lyon.

Pero ayon sa pagkakaalam niya’y nag-e-expand pa ng business itong si Jules. Isa na namang bohemian hang-out ang bubuksan.

Kaya nga takot na takot siya sa nadarama niyang atraksiyon kay Jules Hermosa.

Ano ba itong nangyayari sa kanya? Magkaka-crush din lang siya, bakit sa isa pang lalaking tulad ni Jules?

Kaya rin ganoon na lang ang ginagawa niyang pag-iwas sa binata. Hangga’t maaari ay hindi siya naglalagi sa bahay. Parati nga kasing naroon si Jules. At kapag natitiyempong magkatagpo sila, agad siyang gumagawa ng paraan para makatakas.

Napakahirap gawin. Paano’y sarili niya mismo ang kailangan niyang kalabanin. Ang totoo’y hinahanap-hanap niya talaga si Jules.

At ngayo’y heto na naman ang loko. Ngingiti-ngiti pa. Nanlalamig tuloy ang kanyang mga palad at talampakan. Nag-iinit naman ang ibang bahagi ng kanyang katawan.

“Hi!” masiglang bati ni Jules paglapit sa mesa niya.

“H-hi!” sagot ni Jolen.

Nagawa niyang ngumiti, kahit paano.

Tumingin si Jules sa mga kasamahan niya sa mesa, nakangiti rin.

Saka lang naalala ni Jolen na kasama nga pala niya ang dalawang nakatatandang kapatid na lalaki ni Gwen at ang mga misis ng mga ito.

“Ahm... oo nga pala... si Jules, best friend ni Kuya Lyon – siya ‘yung best man noon sa wedding, remember?” pagpapakilala niya uli sa binata.

Pagkatapos ay inisa-isa naman niya ang kanyang mga kasama.

“Si Ate Maricar, si Ate Karen, si Kuya George at si Kuya Gary – brothers ni Gwen and their wives.”

“Natatandaan ko,” tango ni Jules. “Congratulations to everybody on your new niece.”

“Thanks,” si George ang sumagot, ang panganay sa magkakapatid. “Join us.”

Nakaakbay ito sa asawang si Karen kaya obvious kung sino ang magkapareha.

“Paano mong nabalitaan?” tanong ni Gary.

“Nagpadala ng message si Lyon kaninang mga past five ng umaga,” sagot ni Jules habang papaupo sa tabi ni Jolen. “Susugod na nga sana ako rito kung hindi lang ipinaalala sa akin ni Mama na may visiting hours ang mga ospital. Kaya heto, hinintay ko na munang mag-nine o’clock bago ako pumarito. Kaso, hinarang naman ako sa information. Ayaw akong papanhikin dahil may tatlong bisita pa raw sa itaas. Mabuti’t pumayag na makausap ko sa phone si Lyon. Ang mga lolo’t lola pala ang naroon ngayon. Pinapunta na lang muna ako dito sa inyo.”

“Kami ni Gary, kaninang madaling-araw pa narito, e,” natatawang pagkukuwento ni George. “Nang itawag ni Jolen kina Mommy na pupunta na sila rito sa ospital, kinalampag na rin kami ng matatanda. Sugod na rin kami dito for moral support. Hindi na nga lang muna namin isinama itong sina Karen at Maricar dahil maiiwan naman ang mga bulilit namin sa bahay nang alanganing oras.”

“Anim kaming naghihintay sa waiting area kanina habang nasa delivery room sina Gwen at Lyon,” natatawa ring dugtong ni Gary. “Sina Mommy’t Daddy, ako at si Kuya George at si Daddy King at si Jolen.”

“You mean, hindi pa kayo umuuwi niyan?” tanong ni Jules.

“Nakauwi na,” pagtatama ni George. “Noong makapanganak si Gwen, itinaboy na kami ng mga nurse. Hindi puwedeng magsiksikan sa kuwartong pagdadalhan sa mag-ina, e. Rooming in na kasi ang sistema ngayon. Hindi na sa nursery inilalagi ang bata. Kasama na ng mother sa kuwarto. Siyempre, hindi nga dapat na ma-expose ang baby sa maraming tao. Ganoon din naman noong nanganak itong sina Karen at Maricar.”

“Bumalik na rin lang kami in time for visiting hours,” dagdag ni Gary, “isinama na namin itong mga misis. Kaso, dahil nagkasabay-sabay pa rin kaming lahat, kailangang by batches lang ang pagpanhik. Tatlu-tatlo lang daw. Hayun, nauna na muna ang mga excited na mga lolo’t lola.”

“Kayo na ni Jolen ang sumunod, Jules,” sabi ni George. “Mamaya na kami.”

Kampante na sanang nakikinig lang si Julianna dahil nasasalo na ng magkapatid ang pag-iistima kay Jules. Pero nang marinig ang panukala ni George ay muli nanaman siyang nabahala. Magsasabay sila ni Jules sa pagpanhik?

“Naku, hindi,” iling ni Jules. “Siyempre, kayong immediate family muna. I can wait.”

“Okay lang ‘yon,” sabad ni Karen. “Kami naman ni Maricar, kailan lang nanganay. We already know what to expect. Pati itong mga asawa namin. Kayo ni Jolen itong mga siguradong mas excited sa pangyayaring ito. Unang pamangkin ito ni Jolen. At ikaw, I’m sure you can’t wait to see your best friend’s first baby – lalo pa’t binata ka pa.”

“O-ho-ho! Oh, boy! Brace yourself, pare,” tumatawang paalala ni Gary. “Ibang-iba ang feeling kapag nakita mo na ang baby. Baka bigla mong maisipang mag-asawa na rin.”

Nangiti si Jules.

“Baka nga,” sagot nito.

“Baka nga?” ulit ng isip ni Jolens. Bakit, may girlfriend na ba uli ang kumag na ito? Sa pagkakaalam niya’y katatapos lang ng huli nitong relasyon – iyong sa ramp model na nag-abroad. May bago na naman kaya? At pinag-iisipan na ni Jules na pakasalan?

Parang kinurot ang puso ng dalaga. Hindi lang kurot. Parang piniga. Siya mismo’y nagulat sa tindi ng nadama niyang sakit.

“O, heto na pala sina Mommy, e,” biglang sabi ni Karen.

Papalapit na nga sa mesa nila sina Nedy at Greg Garchitorena at King Llamanzares.

“Good morning ho,” sabi ni Jules na tumayo mula sa kinauupuan.

Nginitian ito ng mag-asawang Garchitorena.

“’Andito ka na pala, iho,” sabi naman ni King. “Balae, natatandaan n’yo ba si Jules? Siya ‘yung best man sa kasal nina Gwen.”

“Of course,” tango ni Nedy.

“Maaga kang nakabalita, iho,” pansin ni Greg.

“Naku, iyan ang unang tinawagan ni Lyon, pihado,” sagot ni King.

“Oo nga ho,” natatawang sabi ni Jules. “Kanina pang past five ng umaga.”

“O, kayo naman ang pumanhik,” sabi ni King. “Mamaya na uli kami.”

“Jules, mauna na kayo ni Jolen,” ulit ni George. “Magpapakuwento na muna kami rito sa excited na mga Lolo’t Lola.”

ILANG na ilang si Julianna habang papanhik sila ni Jules sa fourth floor. Naglalaban sa kanyang damdamin ang dating excitement sa piling ng binata at ang bagong pakiramdam ng pagdududa’t paninibugho.

Bakit ganito? Tanong niya sa kanyang sarili. Ni hindi naman niya kaanu-ano ang lalaking ito. Wala silang anumang relasyon. Pero bakit ganito na lang katindi kung makaapekto ito sa kanyang buong pagkatao?

“Ano’ng oras nagsimulang mag-labor si Gwen?” tanong ng binata.

“Aah... mga ala-una yata ‘yon,” sagot niya.

“E di tulog na tulog na kayong lahat noon?” sabi ni Jules. “Siguro, nataranta kayong lahat, ano?”

Nangiti si Jolen.

“Ganoon na nga,” sagot niya. “Si Gwen pa nga yata ang pinakakalmado sa aming lahat, e.”

“Nakakatawa siguro ang hitsura ni Lyon kanina,” natatawang sabi ni Jules. “I can just imagine. Pero kunsabagay, if I were in his place, I’m sure matataranta rin ako.”

May sumikdo na naman sa puso ni Jolen.

Kaybilis na sumagi sa kanyang isipan ang ideyang kaysarap sigurong maging dahilan ng pagkataranta ni Jules. Pero masakit namang isipin na maaaring ibang babae ang ini-imagine nito sa ganoong sitwasyon.

“How does it feel?” biglang tanong ng binata.

“H-ha?” gulat na sagot niya.

“How does it feels to be an aunt?” paglilinaw ni Jules. “May tatawag na sa iyo ng Tita. Lumalaki na ang pamilya ninyo.”

Napangiti uli si Jolen. Iyon lang pala ang ibig sabihin ng katabi.

“Exciting nga, e,” sagot niya. “May aalagaan at tuturuan na ako sa bahay.”

“Napakasuwerteng bata,” sabi ni Jules. “Nursery school teacher ang Tita. Expert sa child development. Siguradong made-develop mo ang lahat ng kanyang potentials to the fullest. At masosolo ka niya at mga magiging kapatid niya hangga’t wala ka pang sarili mong babies.”

Namula si Jolen.

“Matagal na matagal pa iyon,” sagot niya.

“Bakit naman?” tanong ni Jules. “Professional ka na. I’m sure, hindi ka na pagbabawalan nina Lyon at Daddy King na magka-boyfriend at mag-asawa. Baka nga may boyfriend ka na. Sa ganda mong iyan.”

Lumalim ang pamumula ng dalaga.

“Wala,” iling niya.

At dahil siya mismo’y umiiwas ng tingin, hindi niya nakita ang pag-iilaw ng mga mata ni Jules sa kanyang itinuran.

“O, heto na pala ang isang pares ng mga ninong at ninang,” bungad sa kanila ni Gwen pagbukas na pagbukas pa lang nila ng pinto ng silid.

Hangos naman si Lyon na sumalubong sa kanila.

“Isuot muna ninyo itong mga hospital gorwns na ito,” sabi ng bagong ama. “Doctor’s orders. Para raw sa protection ni Gwyneth.”

“Uy, may pangalan na pala si Baby,” sabi ni Jolen. “Kapangalan ni Gywneth Paltrow.”

Mabilis nilang naisuot ang mga hospital gowns na malutong pa sa almirol. Pagkatapos ay isinama na sila ni Lyon sa magkatabing kama ni Gwen at kuna ng sanggol.

Gising ang bata. At nang lumapit sila’y parang kinikilala nang mabuti ang kanilang mga mukha.

“Hi, Gwyneth,” sabi ni Jolen. “Ang ganda-ganda mo naman. I’m your Tita Jolen.”

“And I’m your Tito Jules,” dugtong ng binatang katabi niya.

“Baka gusto mo siyang kargahin, Jolen,” sabi ni Gwen.

“Puwede na ba?” may pag-aalalang tanong niya.

“Oo,” tango ni Gwen. “Galing ka naman sa bahay at hindi sa galaan, hindi ba? At saka naka-hospital gown ka pa.”

“Sige nga,” excited na sabi niya.

Maingat niyang kinuha si Gwyneth at kinarga.

“Marunong ka, a,” gulat na pansin ni Jules.

Nangiti lang si Jolen.

“Matagal kasi iyang nag-practicum sa mga orphanage,” paliwanag ni Lyon. “Madalas siyang ma-assign sa abandoned babies at toddlers.”

“Mahilig talaga sa bata si Jolen,” dagdag pa ni Gwen.

“Masuwerte nga itong si Gwyneth sa kanyang Tita,” sabi ni Jules.

Nagsisimula na uling ma-conscious ang dalaga.

“Hindi ako magtatagal, ha, Gwen?” biglang baling niya sa hipag. “Talagang kukumustahin ko lang kayong mag-ina, e. May klase pa kasi ako. At saka naghihintay pa ng turn nila sina Kuya George at Kuya Gary. Kasama pa naman sina Ate Karen at Ate Maricar.”

“Oo nga pala,” sang-ayon ni Jules. “Nakakahiya nga pala at pinauna pa ako sa pagpanhik dito samantalang sila itong immediate members of the family.”

“Sus, wala ‘yon,” iling ni Gwen. “Sanay na kasi ang mga iyon sa ganitong okasyon. Six months ago lang nanganak si Ate Maricar sa panganay nila. Si Ate Karen naman, nakakadalawang magkasunod na. Hindi na masyadong excited ang mga iyon.”

“E ikaw, kumusta ka na?” tanong ni Jules. “Hindi ka ba nahirapan?”

“Hindi,” nakangiting sagot ni Gwen. “Ang bilis nga ng labor ko, e. Nakarating kami rito ng mga one-thirty. Hindi pa masyadong masakit noon. Mga pasado alas-dos na tumindi ang sakit. Naaalala ko pa na tumingin ako sa wallclock sa delivery room. Within one hour, nanganak na ako. Successful ang Lamaze method namin. Magaling itong coach ko.”

“Pero kung alam mo lang – ako ang napapangiwi sa tuwing dadaing ka ng contraction,” pagtatapat ni Lyon. “Ga-mais nga ang pawis ko kahit ang ginaw-ginaw sa delivery room.”

“Hoy, huwag mo namang takutin itong si Jolen,” saway ni Gwen. “Baka matakot na itong mag-asawa at manganak.”

“Naku, wala pa sa isip ko iyon,” namumulang tanggi ng dalaga.

“Kailangan lang naman na makakuha siya ng asawa’t Lamaze coach na kasinggaling ko, hindi ba?” biro ni Lyon. “Iyon bang kahit ninenerbiyos na nang husto, hindi halata. Hindi ba, Jules?”

Nangiti lang din ang binata.

“O, paano, tutuloy na muna ako, ha?” biglang paalam na ni Jolen habang ibinababang muli si Gwyneth. “Babalik na lang ako mamayang hapon o mamayang gabi. Pero uuwi muna ako sa bahay after school para makapaligo’t makapagbihis. Baka kung ano pang germs ang madala ko rito galing sa labas, e.”

“Huwag ka nang mag-abala kung magiging hectic ang schedule mo,” sagot ni Gwen. “Tutal naman, baka payagan na kaming umuwi bukas ng hapon. Normal naman ang delivery ko, e. Nakakatayo na nga ako nang mag-isa papuntang banyo.”

“Ang bilis naman,” sabi ni Jolen. “Bilib talaga ako sa iyo, Gwen.”

“Kakayanin mo rin ito,” biro ng bagong panganak. “Makikita mo.”

Lalong namula si Jolen.

“Sige, mauuna na ako, ha?” paalam uli niya. “Bye, Gwyneth. See you later, Gwen, Kuya, tatawag na lang ako mamaya para makipag-coordinate.”

“Sabay na tayo,” sabi ni Jules. “Ihahatid na kita sa school.”

Natigilan si Jolen.

“Oo nga, sumabay ka na kay Jules,” sang-ayon ni Lyon. “Samantalahin mo na habang may makakapaghatid sa iyo. Ang alam ko, hindi pa uuwi si Daddy, e. Magbababad pa dito iyong mga Lolo’t Lola.”

“Sanay naman akong mag-commute, e,” natatarantang tanggi ng dalaga. “Out of the way pa ang school.”

“E, ano? Wala naman akong lakad ngayon,” giit ni Jules. “Parang pasyal ko na rin iyon.”

Kung tatanggi pa si Jolen ay mapaghahalata nang hindi siya kumportable kay Jules.

“Sige, bahala ka,” sabi na lang niya.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)

Abakada ng Pag-ibig: Julianna Chapter 3

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 3

PATAKBO ang mga hakbang ni Jules patungo sa parking lot. Naghihintay kasi si Jolen sa may entrance ng lobby ng hospital.

Hindi akalain ng binata na susuwertehin siya sa umagang ito. Biruin mong magkaroon siya ng pagkakataon na makasarilinan si Jolen at maihatid pa sa eskuwelahan.

Napakawalan lang niya ang kanyang tuwa nang makapasok na ng kotse – iyong wala nang makakarinig sa kanya at magkakamaling nasisiraan siya ng bait.

“Yes!” bigay na bigay na pahayag ni Jules. Gigil na gigil.

Pero nang daanan niya si Jolen sa tapat ng lobby, napansin agad niyang parang nag-iba na ang mood ng dalaga. Nawala ang siglang nakita niya kaninang kalong nito ang pamangkin. Ang humalili ay ang dati nitong pagdidistansiya. Parang itong dahon ng makahiyang nagsisimula na namang tumiklop at magsara.

Nataranta si Jules. Kailangan niyang gumawa ng paraan para hindi maputol ang maganda sanang simula ng kanilang pagkakasama. Kailangan niyang pasiglahin ang kanilang kuwentuhan.

“Mukhang enjoy na enjoy ka sa pagtuturo sa nursery, ano?” sabi niya nang nagsisimula nang umusad ang kotse.

Tipid ang ngiting tumango lang si Jolen.

“Pero napakahaba sigurado ng pasensiya mo para makapag-handle ng ganoon karaming bata at one time,” dagdag ni Jules. “Hindi ba may kakulitan sila at that age?”

“Medyo,” sagot ni Jolen. “Pero nakakatuwa rin naman.”

“Paano kang nagkahilig sa bata samantalang dadalawa lang naman kayo ni Lyon at wala ka pang younger siblings?” tanong ng binata. “Or is that precisely the reason why you now love being with children?”

“Siguro,” sagot ng dalaga. “Hinahanap ko siguro ‘yung maingay at magulong childhood na hindi ko naranasan.”

“Ang ibig sabihin ba niyan ay gugustuhin mo ng maraming anak kapag may sarili ka nang pamilya?” usisa pa ni Jules.

“H-ha?” sagot ni Jolen. “E-ewan ko...”

“Masuwerte ang magiging husband mo,” nakangiting sabi ng binata. “You’ll be a wonderful partner and mother to his children.”

Inaasahan niyang ikatutuwa ng dalaga ang kanyang papuri. Pero kabaligtaran yata ang naging epekto niyon. Parang lalong naging mailap ang dalaga. Bahagya pa nitong ibinaling sa kabilang direksiyon ang mukha, patanaw kunwari sa labas ng bintana, palayo sa kanya.

At hindi na ito kumibo.

“At least, ngayon, may Gwyneth ka nang mapagbubuhusan ng pansin,” habol ni Jules. “May nakuha na bang yaya si Gwen?”

“Ayaw ni Daddy na kumuha ng yaya,” iling ni Jolen. “Ang gusto niya, siya ang mag-aalaga sa kanyang apo kung nasa trabaho sina Kuya at Gwen. Kumuha na lang daw ng dagdag na katulong para sa mga ibang gawain sa bahay. Pati nga dagdag na driver para mag-take over sa deliveries niya.”

“Aba, the best iyon,” sang-ayon ni Jules. “Siyempre nga naman, mas masarap mag-alaga ang mismong lolo. Kaya lang, malamang na maging spoiled kay Daddy King si Gwyneth.”

Nangiti si Jolen.

“Sasabihin ko nga pala kay Lyon na puwede ko nang akuin ang mga deliveries para sa area ko,” dagdag ng binata. “Umiikot din lang ako sa mga outlets, di isasabay ko na ang pag-deliver. Puwede ko namang gamitin ‘yung van.”

“Hindi na yata kasama iyon sa trabaho mo,” sagot ni Jolen.

“Okay lang ‘yon,” pagkikibit-balikat ni Jules. “Basta ba makakatulong, e. Menos din sa overhead iyon. Tutal naman, hindi ako kailangang nakatutok palagi sa Arte’t Kape kahit bukas kami nang 24-hours.”

Inaasahan niyang magkukomentaryo si Jolen tungkol sa kanyang pet project. Kaya nga niya ipinasok iyon sa usapan, e. Makapagyabang man lang siya nang kahit kaunti.

Pero hindi na uli kumibo ang dalaga.

Itinuloy na rin ni Jules ang pagkukuwento.

“Patapos na ang Arte’t Kape, e,” sabi niya. “Finishing touches na lang. Mga kurtina. Mga seat covers. Patapos na rin ang training ng staff. Naikukuwento ba ni Lyon sa iyo ang tungkol doon?”

Tumango lang si Jolen.

Nataranta na talaga si Jules. Palibhasa’y hindi gaanong matrapik ay mabilis silang nakarating sa kanilang patutunguhan. Tanaw na niya ang Colegio de Sta. Maria. Maghihiwalay na sila. At ngayon pa mukhang nananabang na muli sa kanya si Jolen.

Kailangan niyang makabawi. Kailangan niyang maituloy ang momentum ng pagkakasama nilang ito. Sayang kung babalik lang din uli sila sa kanilang pinagmulan. Iyong halos walang kibuan.

“May happening kami next Saturday evening,” bulalas niya. “Soft opening ng Arte’t Kape. Importante sa akin na nandoon kayong lahat – ikaw, si Daddy King at sina Gwen at Lyon.”

“N-naku... baka mahirap ‘yon...” sagot agad ni Jolen. “P-paano si Gwyneth...”

“Kakausapin ko si Lyon tungkol kay Gwyneth,” sabi ni Jules. “Pero siguro naman, hindi ka apektado ng sitwasyon. Hindi naman ikaw ang may baby, e.”

“Kami na lang ni Daddy ang magbabantay kay Gwyneth para makapunta sina Kuya at Gwen,” katwiran ng dalaga. “Mas sila naman talaga ang involved sa circle na iyon, hindi ba?”

“That is, kung kakayanin na ni Gwen na mag-socialize by then,” sagot ni Jules. “I have a feeling that she’d rather stay home with her baby for the time being. Kaya ikaw na lang ang sumama.”

“B-bahala na...” pagkikibit-balikat ni Jolen. “Makikipag-coordinate muna ako kina Kuya.”

Sa kasamaang-palad ay kinailangan na talaga ni Jules na itigil ang kotse sa tapat ng gate ng eskuwelahan.

Mabilis na binuksan ni Jolen ang pinto ng sasakyan. Para bang nagmamadali nang makatakas.

“Sige, thanks for the ride, ha?” sabi nito bago umibis. “Bye.”

“Ingat!” pahabol na bilin ng binata.

HALOS patakbong pumasok si Julianna sa bakuran ng Colegio de Sta. Maria. Hindi tuloy niya agad napansin ang humahabol sa kanya.”

“Jolen! Jolen!” tawag ng isang nakauniporme ring guro.

Saka lang tumigil at lumingon ang tinawag.

“O, Monique,” sabi niya. “Ba’t galing ka sa labas?”

“Bumili lang ako ng magazine sa kabila,” sagot nito na itinuturo ang hilera ng mga tindahan sa kabilang bloke. “Ang bilis-bilis mo naman kasing maglakad. Kanina pa kita kinakawayan, e. Wala kang nakikita.”

Parehong pre-school teachers sina Julianna at Monique. Pareho rin kasi ng kursong kinuha ang matalik na magkaibang dating magkasama sa dormitoryo ng Colegio.

Ang pagkakaiba lang ng dalawa noon ay ang pagiging paying resident ni Jolen at ang pagiging working student naman ni Monique.

Nauna si Monique sa Colegio. Nasa first year high school pa lamang ito nang ipasok ng tiyahin bilang working student doon.

Isa sa mga labandera ng mga madre ang tiya ni Monique. Natoka namang tumulong sa kusina ang dalagita na maagang naulila sa mga magulang.

Nang ipasok si Julianna bilang interna sa Colegio nang sumunod na taon, dadalawa lamang silang high schoolers sa dormitoryo. Panay college students na ang iba pang mga working students at interna doon. Ganoon nagsimula ang kanilang pagiging matalik na magkaibigan – kahit pa magkaiba ang kalagayan.

Kunsabagay, mula’t sapul ay hindi naman itinuring ni Jolen na magkaiba sila ni Monique ng kalagayan sa buhay.

Kahit lumaki sa karangyaan, maaga siyang namulat sa katotohanang mabilis nang dumausdos ang kanilang kabuhayan. Hinihintay-hintay na nga lang niya noon na makatanggap ng pasabi na kailangan na rin siyang maging working student sa Colegio.

Mabuti na lang at kahit paano’y may naipundar na education plan para sa kanya ang kanyang yumaong ina na hindi nagalaw ng nagwawala niyang noong daddy.

Dahil galing lang sa education plan ang kanyang panustos sa eskuwela at kakaunting personal allowance, tipid na tipid din si Jolen. Nakaluwag-luwag lang siya noong makatuntong ng fourth year high school. Dalawampu’t isang taong gulang na kasi noon si Lyon at maaari nang humawak ng minana nilang trust fund mula sa mga yumaong Lolo’t Lola sa partido ng kanilang ina. Magmula noo’y regular na siyang pinadadalhan ng pera ng kapatid saan man ito mapadpad sa paglalayag.

Gayunpama’y nanatili pa ring matipid at konserbatibo ang lifestyle ni Julianna – bagay na lagi nilang pinagtatalunan ng best friend niyang si Monique.

Magkasalungat kasi sila sa pag-uugali.

Kahit walang-wala si Monique – walang pinagmulang karangyaan at wala ring maaasahang mamanahing kahit isang kusing – ay marami itong mga pangarap. Gusto nitong yumaman. Maging bahagi ng sirkulo ng mga sosyal. Maging sikat. Fame and fortune ang pinakamimithi nitong makamtan.

At noon pa’y lagi na nitong sinusumbatan ang kaibigan.

“Nariyan ka na nga. Mayaman ka na. Nasa magic circle na ang apelyido mo. Jetsetter na ang kuya mo. Bakit ba ayaw mo pang pangatawanan ang iyong birthright? Kalimutan mo na ang alingasngas tungkol sa daddy mo. Bakit, sino ba sa mga rich ngayon ang walang eskandalong nakakabit sa pangalan? Basta itaas mo ang noo’t ilong mo. Huwag kang magpapasindak sa kanila. Sige na. Para naman maisama mo rin ako sa mga kasosyalan.”

Tinatawanan na lang ni Jolen ang mga ganoong hirit ni Monique, na hanggang ngayon ay inuulit-ulit pa rin nito nang panaka-naka.

Ganoon pa rin sila ka-close kahit hindi na sila magkasama sa tirahan. Naiwan pa rin si Monique sa dorm. Nagbabayad na ito ngayon doon bilang professional resident – may discount nga lang bilang guro ng Colegio.

“Hoy, Miss Llamanzares, sino ‘yon, ha?” kalabit ni Monique kay Jolen habang sabay na silang naglalakad patungo sa pre-school building. “Sino ‘yung naghatid sa iyo? Maganda ang kotse niya, ha? And he’s cute! Akala mo hindi ko natitigan? Pero he looks familiar.”

“Si Jules kasi ‘yon, ano,” sagot ni Jolen.
Matagal na niyang naikukuwento sa kaibigan ang lalaking “umampon” sa kanyang Kuya Lyon at “nag-expose” dito sa “makasalanang mundo” ng Malate. Nakita na rin ni Monique si Jules sa kasal nina Lyon at Gwen.

“Ayun!” sambit ni Monique. “Sinasabi ko na nga ba, I’ve seen him before. Kapag ganoon ka-cute, talagang malakas ang recall. Siya nga pala ‘yung best man noong kasal ni Kuya Lyon. That gorgeous hunk of a best man. Iyong tinatawag mong bohemyo.”

“Iyon na nga,” sagot ni Jolen.

“Mm-hmm, pero nagpapahatid ka na ngayon sa kanya...” panunukso ni Monique. “Ano ‘yan, ha?”

“Sus, tigilan mo nga ako,” sagot niya. “Galing po kasi kami sa ospital, ano? Kasi – ay, oo nga pala, this is the big news – nanganak na si Gwen!”

“Haaa?!” patiling pakli ni Monique. “Kailan? Ano’ng anak?”

“Kaninang madaling araw nanganak. At babae ang baby. Gwyneth ang pangalan. Ang ganda-ganda. Kamukha ni Gwen.”

“Aaay! Gusto kong dumalaw!” sabi ni Monique.

“Sa bahay na lang para mas kumportable,” sagot ni Jolen. “Ang sabi naman ni Gwen, baka pauwiin na sila bukas.”

“Sige, ha, sasama ako sa iyo pag nakauwi na sila,” paniniguro ni Monique. “Gustung-gusto ko nang makita ang baby. Sigurado ngang maganda iyon. Wala naman sa inyong mapagmamanahang hindi maganda o guwapo, e. Puro kayo artistahin – maging sa pamilya nina Gwen. Bagay na bagay nga sa baby ang pangalang Gwyneth.”

Nangiti lang si Jolen.

“Kaya nga bagay din kayo ni Jules, e,” dagdag ni Monique. “Guwapo rin ang lokong iyon. Ang lakas ng appeal.”

“Crush mo yata, e,” nakataas ang kilay na pansin ni Jolen.

“Uuy, nagseselos na!” tumatawang sagot ng kaibigan. “Hindi po. Inirereto ko nga po sa inyo. Mas type ko si Kuya Lyon – kaso lang taken na at ni hindi man lang ako pinansin mula’t sapul.”

Natawa si Julianna.

“Hanggang ngayon ba naman, pinagtitripan mo pa si Kuya?” sabi niya.

“Wala, matagal na akong resigned to the fact na hindi siya magiging akin kailanman,” pa-OA na pahayag ni Monique. “He’s too old for me, anyway. At saka magmula noong nag-reform siya – at lalo na ngayong tatay na siya – wa appeal na siya sa akin. Hindi na siya exciting.”

“Luka-luka!” tumatawa pa ring sabi ni Jolen.

“Teka, mabalik tayo kay Jules...” untag ni Monique. “What’s the story nga ba? Bakit ka inihatid?”

“Galing nga kami sa ospital, e,” iwas ni Jolen. “Ganoon lang.”

“E, bakit ka namumula diyan?” tanong ni Monique. “At saka bakit halos tumatakbo ka kanina palayo sa kotse niya. Parang conscious na conscious ka. Hoy, kilalang-kilala kita, ha? Wala kang maitatago sa akin. Affected na affected ka sa kanya, e.”

“Hindi, a,” tanggi ni Jolen.

Pero damang-dama niya mismo ang lalo pang pag-iinit ng kanyang mukha.

“Ay naku, masama ang tama,” iling ni Monique. “Iyan na nga ba ang sinasabi ko sa kapipintas mo sa Jules na iyan, e. Kita mo, sa kanya ka rin pala matatapilok.”

“Cute nga lang kasi siya, e,” pakibit-balikat na amin na rin ni Jolen. “Pero alam ko namang wala siyang kuwentang tao kaya... never mind.”

Biglang napahinto sa paglalakad si Monique.

“Ano?!” pataray na sabi nito. “Come again, Julianna?”

Tumigil na rin si Jolen.

“E hindi nga ba?” matamlay na sabi niya.

“Hayan ka na naman, e,” pataray pa ring sumbat ni Monique. “Nag-aala-Mother Superior ka na naman sa paghuhusga sa mga tao.”

“Hindi naman sa ganoon...” iling ni Jolen. “Pero...”

“Pero ganoon na rin ‘yon,” pagtatapos ni Monique. “Naku, Julianna, mag-aaway na naman tayo nito, e. Kung ikaw ang pakikinggan ko, lahat na yata ng tao sa labas ng mga pader ng kumbentong ito ay puro makasalanan.”

Iyon pa nga kasi ang isang ipinagkaiba ng matalik na magkaibigan. Kahit parehong nagdalaga sa kumbento, si Jolen lang ang naimpluwensiyahan ng pagkakonserbatibo ng Colegio de Sta. Maria. Kabaligtaran naman ang naging epekto ng kapaligirang iyon kay Monique. Lalo pa itong naging mapangahas at mapaghanap ng mga bagong ideya at karanasan.

“Sobra ka naman kung maka-exaggerate,” sagot ni Jolen.

“Ako pa ngayon ang eksaherada,” iling ni Monique. “E, iyon lang mismong salitang bohemyo, parang pagkasama-sama na para sa iyo. Hindi mo ba alam na pati si Rizal ay tinawag na bohemyo? Ang ibig lang namang sabihin niyon ay unconventional. Non-traditional. Not necessarily sinful or immoral.”

“Pero alam mo naman ang mga pinaggagawa ni Kuya noon,” paalala ni Jolen.

Ang tinutukoy niya ay ang dating lifestyle ni Lyon na kabi-kabila ang pakikipagrelasyon sa mayayamang matronang may-asawa.

“Pero ikaw rin ang nagsabi na si Kuya Lyon lang naman ang gumagawa niyon – hindi si Jules,” paalala ni Monique.

“Malay natin?” sagot ni Jolen. “They belong to the same circle. At saka grabe rin ang mga kuwento ni Kuya tungkol kay Jules at sa naging girlfriend niya noon na ramp model. Shocking!”

“Binata’t dalaga naman sila, e,” sagot ni Monique.

“Kaya nga!” giit ni Julianna. “Hindi pa sila mag-asawa, ano.”

Natawa si Monique.

“Naku, hopeless ka na talaga, Jolen,” iling nito. “Pero ito lang ang masasabi ko. Hinay-hinay ka muna sa iyong mga konklusyon hangga’t hind mo nakikilalang mabuti ang mga taong iyong pinararatangan ng kung anu-ano. Kung tutuusin kasi, abnormal din itong mundong kinalalagyan natin, e. Masyadong sheltered. Masyadong protected. Hindi pa rin ito ang tunay na mundo. Kailangan pa nating lumabas at ma-expose sa mas malawak na katotohanan bago tayo magkaroon ng karapatang magsalita nang mas may kredibilidad.”

“Mahirap yata iyon,” iling ni Jolen. “Delikado...”

“Natatakot ka lang,” sabi ni Monique.

“Siguro nga,” amin ni Jolen. “Gaya niyan – kinukumbida ba naman ako ni Jules na sumama sa opening no’ng bago niyang Arte’t Kape. Iyon ‘yung ikinukuwento ko sa iyo na bagong hang-out na naman nila. Pinipilit akong sumama next Saturday evening. Can you imagine me in such a place?”

“Why not?” sagot ni Monique. “This is your chance to see for yourself kung ano nga ba ang lugar na iyon. I’m sure Jules will keep you safe. At saka sigurado rin namang naroon si Kuya Lyon. Ano’ng mawawala sa iyo?”

“Monique!” napapantastikuhang iling ni Julianna. “Ayoko! Ano’ng gagawin ko roon?”

“Learn about the rest of the world, my dear,” sagot ni Monique. “Expand your horizons. Kung gusto mo, ituring mo na lang na parang social science research. Makakapag-obserba ka nang first hand. Hindi ka naman halatang out-of-place, e. Kung titingnan ka, mukha kang isang karaniwang woman of the nineties. Maganda. Sexy. May pagka-conservative sa pananamit pero hindi naman nalalayo sa typical Pinay. Hindi lang nila alam kung gaano ka ka-manang deep inside. Puwedeng-puwede ka na nga yatang humalili kay Mother Superior.”

Natawa si Jolen.

“Ayoko nga!” sagot niya. “Conservative lang ako pero ayoko namang magmadre, ano? Wala akong vocation.”

“E ano’ng balak mo – maging single forever?” tanong ni Monique.

Tumawa na nang tuluyan si Jolen.

“Ay, ayoko rin,” iling niya. “Gusto kong makatagpo ang aking Prince Charming. Gusto kong ma-in love. Gusto kong maging isang fulfilled wife and mother.”

“Hayan na nga si Prince Charming,” sabi ni Monique. “You may already be falling in love. I see the signs.”

“Pero hindi dapat sa kanya,” pakailing-iling ni Julianna.

“Iyan ang pilit na sinasabi ng isip mo,” sagot ni Monique. “Paano kung may sarili namang kagustuhan ang puso mo?”

Umiling pa rin nang umiling si Jolen.

“Hindi puwede,” giit niya. “And besides, may girlfriend na yata siya uli, e.”

Saglit na natigilan si Monique. Pagkatapos ay bumunghalit ng tawa.

“Hayun...” sabi nito. “Iyon pala ang pinoproblema ng ale...”

At tumawa pa ito nang tumawa.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)

Mga Nobela ni Maia Jose

Click Below to Find Titles to Read

List of Free Maia Jose Novels to Read

Linggo, Abril 16, 2023

Abakada ng Pag-ibig: Julianna Chapter 1

Abakada ng Pag-ibig: Julianna Chapter 2

Abakada ng Pag-ibig: Julianna Chapter 3

Mga Tatak